Aylardan Temmuz, senelerden bilmem kaç işte..
Yazmaz oldum kelimeleri yanyana hanidir..
Görmez oldum kalbime dokunanları..
Yalnızlık en iyi dostum, gürültü düşmanım..
Çok şey var zihnimin her hücresinde dolanan..
Gitgide dahada kapanıyor perde..
Çok ses var.. Fısıltılar..
Duyamıyorum..
Yapmacık gülüşlerim var bu aralar..
Hemde bende hem herkeste.. Evrende bile..
Kaçıp gidemiyorum, kapana yakanlanmış fare gibi çırpınışlarımın son demini yaşıyorum..
Birazdan gelip beni alacaklar..
Gözlerimi sonsuzluğa kapatacaklar..
Aslında çokta kötü değil bu..
Belki gittiğim yerde yeni hayatlar tanırım, yeni umutlar..
Taze, mis kokulu çiçekler..
Gülümseyen bir yüz,sevgiyle bakan herşey bulurum..
Gittikçe bitmeyen, yürüdükçe tükenmek bilmeyen bir düş bulurum..
Göğe doğru kulaç atarım..
Kanatlarım daha güçlü olur belki, daha hızlı uçarım..
Gözlerimi yumuğumda zaman donar uayndığımda kaldığım yerden keşfederim belki..
Hani olur ya diyorum, ya olursa..
Hanidir diyorum, hanidir neden gülümsemiyorum...
