Merhaba... Merhaba... Hey!! Merhaba...
Gün içinde deli gibi konuşan bir kafa sesim var sürekli konuşuyor hiç susmadan.. Elime alıp notlara bişiler çiziktiriyorum ki hop biri geliyor.. Tamam diyip halediyorum hop müdür arıyor.. Kapatıyorum gene arıyor.. Ve gene.. Al işte yine..
Çıldırmama ramak kaldı bu aralar . Evde de kendimle değilim işte de. Yürürkende uygun olmuyorum uyurkende.. Uykumda bile rüya trafiğim hiç bitmiyor büyük kabuslarım bar sabah uyandığımda gerçekliğini sorgulatan..
Sınırlarımı zorluyor bu ara her şey. Her şey gözüme daha çok batıyor .
Nefes alamıyorum.. Sinirleyorum çarçabuk.. söyleniyorum içten içe..
Şu an başka bir şey yazacakken bunları yazıyorum .. Öyle bunaldım ki bir dağın karşısına geçip çığlık atarak deli gibi sesim kısılana kadar bağırmak istiyorum..
Az önce doktora göründüm.. Vücudum bile saçma sapan ağrılar içinde kendi kendine..
Nedir bu dedim bıktım!!
Sinirleriniz bozulmuş, stres yapmışsınızdır fizyolojikmiş.. Belkide kafamdan yarattığım bişeydir.. Kendimden şüphe duydum..
Telefonumdan nefret ediyorum, arabalardan, bilgisayarımdan, kalemlerimden, kaşımdan, gözümden, düşüncelerimden her bi halttan benzdim..
İstemiyorum gidin yeter ..
Söylesen sen he gitseler .. Olmaz mı ?
