Gelmişler geçmişler...

Anlamıyorum insanları.. 

Görüşmek isterler ayağına çağırırlar. Sevmek isterler istemediklerinde de git derler. Yüzüne seni överler arkandan söverler. Her daim yanındayım derler ağlayacak omuz aradığında orada olmazlar. 

Kırılırsın, küsersin.. Sessizce susup beklersin.. Sende onların davrandığı gibi yaparsın bunları onlar yapmamış gibi sanki çekip giderler. 

Değer vermeyi bilmiyorsanız eğer değer bekleyecek kadar budala olmamalısınız. 

Ben anlayamıyorum insanları. 

Artık anlamakta istemiyorum kimseyi. 

Ama siz insanlar anlıyorsunuz beni diymi? .....bende öyle düşünmüştüm zaten .!

What was happiness ?

Her sabah o umutla uyanır her gece o umudu bırakarak uyuruz.. 

Zamanla her uyandığın sabaha umudunun bir parçası eksilerek kalkarsın.. 

Geceleri anılarla yatıp sabaha hatırlamamak için dua edersin.. 

Zaman hızlı akıyordur aslında ama sanki sana her şey dün olmuş gibi geliyordur.. 

Zamanla unutursun.. 

Umudunu tüketmiştir kendini inandırmaya çalıştıktıkların.. İnanmışsındır.. 

O kapı kapanır. 

Sözler verilir bir daha olmayacaktır, olmamalıdır.. 

İnsanlar tüketir inançlarımızı, umutlarımızı çiğnerler.. Buruşturulup atılan bir kağıt parçasından farksızsındır.. 

Silinmiş, yıpranmış.. 

Bir gün, hatırda sadece kırık bir an kalır.. 

Acı geçer geçmeyen tek şey, kalp kırıklığı.. 

 ____

 

Hep bulutların suçu..Hep sarılmaktan bunlar..

En acısı da ne biliyo musun? Bir zamanlar hayalin olanın bugün en büyük pişmanlığın olması.. 

Kalbim, yorgun düşlerim..

Uykular haram olduysa tabi ...

Nasıl güzel bir adamsın sen nasıl her söylediğin şarkı bu kadar güzel.. 

Yok Kendisi

Aslında hep biliyordum hep biliriz ama hiç bir zaman olması gerektiği anda kabullenmeyiz. Öyle bir anın olduğundan da şüpheliyim esasen insan öleceğinide bilemiyor ki bildiklerimizi nasıl ezber edip bilsin.. Bilemezsin.. Bilirsin ama bilemezsin.. 

Bazen ne kadar sevebildiğimi unutuyorum. Hani hatırlasam kopup gidecekmiş gibi saklıyorum.. Sütten ağzı yananın yoğurdu üfleyerek yemesi bu olsa gerek.. 

Hoş her türlü de gider.. Gitmek için sırtlamışsa çantasını gider.. Alfabedeki hiç bir harf sözlükteki hiç bir kelime yetmez.

Kötü de olsa çocukluğumda kalmayı dilerdim. Her şeyin daha masum yalanları daha çocukça olan haliyle.. Kaldırımında oturup dizlerimdeki yaraları sarmayı hayatımdaki en kötü acının o olmasını isterdim sanırım. O günkü gibi gülmek ne güzel olurdu.. 

Seni sevmeler cumhuriyetinde..

İmza mı atarım’lık.

Ne gerek vardı söyler misin?

Ne gerek vardı şimdi bunlara.. Kabuğundan sıyrılırsın “işte tamam şimdi oldu buldum” dediğin de ardına bakmadan çekip gider.. 

Ne gerek vardı gerçekten.. Kendi halinde mutlu olmasa da olabildiğince mutlu birini, çok mutlulukla afallatıp ne diye itelersin  mutsuzluğun içine.. Mutluluk kırıntıları vardı elinde onu da mı çok gördünüz..

Sahiden ne gerek vardı şimdi tüm bunlara..

Mayıs

Bu da dursun buralarda bi yerde.. 

Yerini hatırlatsın diye.. 

Hadi veda edelim hep birlikte ..

Dünün Aynısı

Hayat dejavu’dan ibaret isimler ve şehirler farklı.. Söylenen sözler umutlar hatta sevgi sözcükleri.. Çok tanıdık aynı.. Tutamayacaksan o sözü dökmeyeceksin cümlelere, birinin yüreğine.. Oysa ki demiştim ya;

Sen inan diye her şeyi yaparlar.. 

Sen inandığın zaman ise baktığın yerde olmazlar.. 

Sonra da biri çıkar der ki; ‘niye hayallerin yok?’ 

Hayaller umut doğurur, umutlarsa boşadır.. İnanmamaya kaldığım yerden devam etme zamanı savaş boyalarını sürdüm güçlüyüm bekliyorum..