Merhaba…
Çok tuhaf bir durum, ara sıra eski yazılarımdan birini açıp okuyorum ve duygu değişimlerime gülmeden edemiyorum..
İnsanoğluyuz her günümüz ve saatimiz birebirinden farklı bu bloğu açan kişiyle şimdi ki bende çok farklı..
Zaman içerisinde o enerjimi yitirdiğimi fark ettim.. İnsanlara olan güvenimi bırakmışım. Bir çuval dolusu hayal kırıkları toplamışım..
Yaşam koşullarımız gitgide dibe vurmakta.. Çalışmaktan yılmış insanların iki yüzlülüklerin bıkmış durumdayım..
Hala yalnızım… Bundan rahatsız mıyım? Galiba değilim… Bir daha ne zaman birine güvenip yalnızlık alanıma girmesine izin verir bilmiyorum ama bildiğim tek şey artık yersiz hayal yok…
Ülkeyi terk etmek istiyorum.. Bu insanlardan, bu yaşam koşullarından… Yeni bir başlangıç belkide…
Başka bir ülke, başka bir şehir, başka kültürler… Bambaşka insanlar…
Yoruldum…
Yeni şeylere adım atamayacak kadar hevesim ve enerjimin tüketilmiş olmasından muzdaribim… Buna izin vermiş olan kendime çok öfkeliyim..
Kendime ayırdığım zamanların azaldığını, daha çabuk yorulduğumu fark ettim.. Aynı anda her şeyi yapabilen ben gitmiş ağır düşünen daha sakin kalmak isteyen biri olmuşum..
Kendimi hep çok sevdim diyebilecek biri değilim aslında ama kendimle olmayı ona iyi bakmayı istiyorum artık…
Hayat tek, bugün tek… Başka bir yaşamım daha olmayacak.. Varsın bencilce davranıp en bencil insan ben olayım..
Başaklarının ceplerini doldurabilmek için hayatımı hiçe saymaktan yoruldum.. Bunu hepimiz hak ediyoruz…
Geri bırakıp kendi yolumuzda kendimizle olmayı, hak ediyoruz..
Kim bilir bir sonraki yazımı başka bir yerden başka bir bakış açısıyla paylaşırım..
Daha çok neşeli, daha umutlu bir ben olarak gelirim..
Kim bilir…
Mutlu bir günde kalın, sağlıcakla kalın….
