Yalnızız, yalnızlar, herkes çok yalnız..

Yalnızlığa fazla alışırsanız ki şayet, kalabalıklardan korkar olursunuz...

Bi bakarsınız ki kendinizden bile kaçar olmuşsunuzdur...

Ee, sizi yalnız kalmaya itenler utansın..

Onlarda kalabalıkların içinde yalnızlıktan iliklerine kadar üşüyüp, kaskatı olmuş duygularında boğulsun...

Karlı bir kış günü, sıcacık yataklarında gözlerini açtıklarında güne, pencereden görünen karın, bakarken bile hissetiğiniz o soğuğu ile anlasınar ki; yataklarının içinin aslında ne kadarda soğuk olduğunu...

Her gün batımında göğün dansını izlerken, göremesinler sıcaklığını.. Hissedemesinler... 

Yanızlıkların içinde kimseye dokunamasınlar... 

Sevilmeden sevmeyi yaşasınlar.. Terk edilsinler.. Unutulsunlar...

Hatta, neyse boşverin...

En nihayetinde hepimiz yalnızız, korkağız... 

Çok soğuklarda görmüşüz geçirmişiz siz hiç bitmeyen kış gördünüz mü?