Bir umutla beklediğim en güzel yarınsın ..

Bir Gün

Yeni bir hobi edindim bu aralar ağlamak.. İnsan neleri ne için heba eder bu hayatta? Oturup düşünüyorumda şu koskoca ömrümde değer dediğim nice şeylerin kalıntıları bile ağlatır olmuş beni.. Hatta öyle azlar ki buna bile içilip ağlanır.. 

İnsan ne istiyorsa onu yapıp yaşamalı.. İçmeli sarhoş olmalı gezmeli dibine kadar aşık olmalı.. Sınırlarını zorlamalı her şeyin her anın.. Gülerken ağlamak gibi muhteşem bir an’ı iliklerine kadar yaşamalı.. Kendiniz için seçtiğiniz yaşam size yaşatılan zilyon kadar saçmalıklardan ibaret olmalı.. Gelene kapınız açık gidene hoşçakal diyebilmeyi bilmeliyiz.. Kırıntılarla tüketilen bir zamanın ne size ne de bu dünyada hiç kimseye faydası yok.. Hele ki kendimize.. 

Bazen hiç büyümeseydim diyorum.. Sonra çokta parlak bir çocukluk geçirmediğim geliyor aklıma dilimi ısırıyorum.. Gerçi ha 10 ha 30 ne değişti ki.. 

Güzel güzel yazıp dediklerini yutmak bu olsa gerek.. Ama bir gün, o gün geldiğinde yine burada olucam.. O zaman her şey daha farklı daha yeşil ve turuncu olacak.. Bir gün .. :)

Sağlıcakla kal..

İyi Gecelerinize

Başlıksız Olmuyor Mu Ki ?

İlk cümle fobim var biliyorsun diymi..

Kendini ifade edememe, duygularını çok iyi gizleyip kamufle edebilme falan.. Böyle şeyler uzmanlık alanım malum.. Başka ender meziyetlere de sahibim..

Dışarısı savaş alanı gibi.. Çok rüzgar vardı.. Geceleri dışarıda birilerinden korkmaktan ziyade rüzgarda korkup dehşete düşübilen çok insan var mı benim gibi bu dünyada merek ettim doğrusu.. Bu en iyi meziyetlerimden biri bak.. 

Geçen gün binadan önüme çatının bir bölümü düştü üç adımlık bir mesafeye.. Gel de ürkme.. İşin kötü kısmı öldürmez süründürebilir sanki hiç sürünmüyormuşum gibi :) Bi bundan korksam gene iyi.. Rüzgarın beni takip ettiği hissi nefesimi falan kesmesi inanılmaz bir korku sarıyor içimi.. Eve geldim sanki hala peşimde..

Ne anlatıyorum ki ben şimdi..

Hmmm hatırladım neden geldiğimi..

Hayat çok kısa diyecektim aslında.. Üzmeye, üzülmeye değmeyecek kadar kısa.. Kısacık şu ömrümüzü nelerle heba ediyoruz oysa..

En yakınlarınıza hiç bişi olmazcasına yaşayıp, hiç canımız acımaz mış gibi hunharca yaşayıp heba ediyoruz..

Gidip sevdiğine sarılmak yerine küsüyoruz çekip gidiyoruz.. Yıllarca görüşmüyor belki hatılamıyoruz bile.. Mesela dünyayı gezip görmen gereken öyle çok yer var ki.. Biz kalkıp bir kutunun içinde yaşıyoruz.. Bir kağıt parçasının gölgesinde hırslarımız peşinden koşup yerdeki yeni filizlenmiş nicelerini eziyoruz..

Üzülmemek elde değil işte bazen.. Bazen elinden sadece kayar gider vakitler..

Vakit varken kalkıp gitmeli şimdi..

Sevdiklerimizin değerini bilmeli vakit varken..

Bu da böyle olsun..

Sağlıcakla kal..