Yeni bir hobi edindim bu aralar ağlamak.. İnsan neleri ne için heba eder bu hayatta? Oturup düşünüyorumda şu koskoca ömrümde değer dediğim nice şeylerin kalıntıları bile ağlatır olmuş beni.. Hatta öyle azlar ki buna bile içilip ağlanır..
İnsan ne istiyorsa onu yapıp yaşamalı.. İçmeli sarhoş olmalı gezmeli dibine kadar aşık olmalı.. Sınırlarını zorlamalı her şeyin her anın.. Gülerken ağlamak gibi muhteşem bir an’ı iliklerine kadar yaşamalı.. Kendiniz için seçtiğiniz yaşam size yaşatılan zilyon kadar saçmalıklardan ibaret olmalı.. Gelene kapınız açık gidene hoşçakal diyebilmeyi bilmeliyiz.. Kırıntılarla tüketilen bir zamanın ne size ne de bu dünyada hiç kimseye faydası yok.. Hele ki kendimize..
Bazen hiç büyümeseydim diyorum.. Sonra çokta parlak bir çocukluk geçirmediğim geliyor aklıma dilimi ısırıyorum.. Gerçi ha 10 ha 30 ne değişti ki..
Güzel güzel yazıp dediklerini yutmak bu olsa gerek.. Ama bir gün, o gün geldiğinde yine burada olucam.. O zaman her şey daha farklı daha yeşil ve turuncu olacak.. Bir gün .. :)
Sağlıcakla kal..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder