Duyarsızlaşıyormuyum?

Duyarsızlaşıyormuyum? 

Geçenlerde oturup bunu düşündüm. Eskisi gibi herşeyi es geçerek, farkına varmadan yaşamaya koyulmuşum. Bu duyarsızlaşmakmıdır? 

Nefes alışımı, kalp ritimleri dinlemez olmuşum. Tatilden  döndüğümden beri makinemi elime almadım. Hadi bunu yazın sıcak günlerine bağlayabilirim belki ama yavaşça hiç farkmeden yapdığım birşeyi fark ettim. 

İzlemek.

İzliyorum uzaktan. Susarak katılmadan. Öyle bakıyorum sadece. Sesimi duyurmak için uğraşmıyorum. Fısıldıyorum. Duyulmadığında sitemli bir şekilde sesimi çoğaltıyorum. Yükseltmiyorum hayır, ÇOĞALTIYORUM. 

Kendimle ilgili attığım adımlarımda da geriledim. Yerimde saymıyorum hayır, daha çok geriye gidiyorum.

Duyarsızlaştım mı? İnsan kendi hayatı içinde duyarsızlığı hep varmıdır? Farkında değiliz belkide. Belkide değil. Ama ben biliyorum.

Ben duyarsızlaştım. Bunun en büyük kanıtıda küsmek. Kendime küsüyorum. Hergün bir sebep ve nedenle...

Farkı yaratmak gerek. Olanları geliştirmek değil... Farkımı tekrar yaratmam gerek...

Günaydın =)

Çok sıcak bir hava.. Sevgili "Tedaş" sana sesleniyorum artık yapın şu fazları klimaların sıcak üflemesi bizi mahvediyor...

Mutlu günler herkese... Tedaş yetkilileri özellikle size.. :)

Başarmak/Başaramamak Arasında Bir Zamandayım!

Neden mücadeleci biri değilim. Hep hayıflanırım buna.  En ufak bir başarısızlık ardından gelen tekrar bir deneme ve yine ve yine, yine.. Bir bakmışımki artık ne heves kalmış ne mücadele. Bununla ilgilide tabularımı kırmam gerek. Korkunun ecele faydası yok nasılsa. Korkmadan almalıyım başımı suyun altına. 

Buna hemen şimdi başlamalıyım. Emeğimi heba etmemeliyim, bu sefer olmalı...

UPSS.. ;)

Düşündümde, düşünmemek gibi yokmuş be..

Çocuk Olmak..

Çocuk olmak nasıldır unutalı çok oldu..

Uzun zamandır Tvde oturupta keyifle izlediğim program yoktu açıkçası.. 

Şu an oturmuş Atv deki "Bir şarkısın sen" i izliyorum ve inanılmaz keyif alıyorum. Sanırım en güzel yanıda bu programın bir yarışma programı gibi, bir maraton yerine konup çocukların zorlanmaması. Rahatlar, sadece şarkı söylüyorlar. Ama gerçekten söylüyorlar. Her telden misali.. 

Doğallıkları ise kelimelerle anlatılmaz. O hareketler, o tavırlar... Çok keyifli.. Deyme şarkıcılara taş çıkarırlar.. Günümüzde o kadar kötü sesli şarkıcılar ve şarkılar varki, onlara şunu diyesim var;

"Açın ve bu çocuklara bakın söylediklerini izleyin ve deneyin bakalım sizde söyleyebiliyormusunuz."

bazı...

Başarısızlıklarımızda hemen pes etmek insan doğasına özgü bir durum sanırım. Tıpkı kendi kendimi 'eski' saçma sıkıntılarıma döndürebildiğim gibi.. Pes etmem kolayla ama çokta hırslı değilim belki bu sebeple geri çekiliyorum bazı bazı... Hiç kimse kendine bunu yapmamalı...

?

Ara sıra işte.. Düşünüyorum arada bir.. Kökten çözümü olabilse keşke.. Kimbilir birgün belki bunada çare bulurlar..