Kalbim, yorgun düşlerim..

Uykular haram olduysa tabi ...

Nasıl güzel bir adamsın sen nasıl her söylediğin şarkı bu kadar güzel.. 

Yok Kendisi

Aslında hep biliyordum hep biliriz ama hiç bir zaman olması gerektiği anda kabullenmeyiz. Öyle bir anın olduğundan da şüpheliyim esasen insan öleceğinide bilemiyor ki bildiklerimizi nasıl ezber edip bilsin.. Bilemezsin.. Bilirsin ama bilemezsin.. 

Bazen ne kadar sevebildiğimi unutuyorum. Hani hatırlasam kopup gidecekmiş gibi saklıyorum.. Sütten ağzı yananın yoğurdu üfleyerek yemesi bu olsa gerek.. 

Hoş her türlü de gider.. Gitmek için sırtlamışsa çantasını gider.. Alfabedeki hiç bir harf sözlükteki hiç bir kelime yetmez.

Kötü de olsa çocukluğumda kalmayı dilerdim. Her şeyin daha masum yalanları daha çocukça olan haliyle.. Kaldırımında oturup dizlerimdeki yaraları sarmayı hayatımdaki en kötü acının o olmasını isterdim sanırım. O günkü gibi gülmek ne güzel olurdu.. 

Seni sevmeler cumhuriyetinde..

İmza mı atarım’lık.

Ne gerek vardı söyler misin?

Ne gerek vardı şimdi bunlara.. Kabuğundan sıyrılırsın “işte tamam şimdi oldu buldum” dediğin de ardına bakmadan çekip gider.. 

Ne gerek vardı gerçekten.. Kendi halinde mutlu olmasa da olabildiğince mutlu birini, çok mutlulukla afallatıp ne diye itelersin  mutsuzluğun içine.. Mutluluk kırıntıları vardı elinde onu da mı çok gördünüz..

Sahiden ne gerek vardı şimdi tüm bunlara..

Mayıs

Bu da dursun buralarda bi yerde.. 

Yerini hatırlatsın diye.. 

Hadi veda edelim hep birlikte ..

Dünün Aynısı

Hayat dejavu’dan ibaret isimler ve şehirler farklı.. Söylenen sözler umutlar hatta sevgi sözcükleri.. Çok tanıdık aynı.. Tutamayacaksan o sözü dökmeyeceksin cümlelere, birinin yüreğine.. Oysa ki demiştim ya;

Sen inan diye her şeyi yaparlar.. 

Sen inandığın zaman ise baktığın yerde olmazlar.. 

Sonra da biri çıkar der ki; ‘niye hayallerin yok?’ 

Hayaller umut doğurur, umutlarsa boşadır.. İnanmamaya kaldığım yerden devam etme zamanı savaş boyalarını sürdüm güçlüyüm bekliyorum..