17 Aralık 2015 Perşembe

Hey Oralardamısın :)

Merhaba bloğum.
Merhaba 2015’in 17 Aralık Perşembe günü..
Merhaba hala bloğumu okuyan nadide insan.. (Olmadığını düşünüyorum ama belki tuttar be :) )
Uzun uzun günlerde neler yaşadım neler demek isterdim de pek bişi yaşamış gibi hissetmiyorum kendimi.

Kayda değer bi tek dedemin vefatı oldu sanırım.. Tam bir varyemez olduğunu söylemeden edemeyeceğim..
Anneme ve kardeşlerine  ciddi bir miras kaldı.. Yırttım abicim yırttım diyesim olması gerek ama pekte diyemiyorum çünkü parayla işim yok benim ya.. Bide hani bende yeri özel olmadı hiç.. Çünkü bizi pek sevdiğini söyleyememem.. Çocukken bizle oynadığını hatırlarım uydurduğu bir hayalet “tunku” hikayesi ile ödümüzü patlatır divanda zıplamamamız için abimle anlaşma yapıp kapının koluyla oynatıp zıplamayı kesmemizi arkasına saklanmamızı sağlardı.. Eski günler işte.. Belki de bunların hatırı çoğunlukla da annemin döktüğü gözyaşları için böyle “yırttık” modu’m yok. Nihayetinde bir ölüm var acı bir durum. Ama bBelki borçlarıma yetecek bir miktar oda öyle atla deve değil.. Belki de fotoğraf aşkımı tekrardan alevlendirecek bir kaç yenilik o kadar çok değil en azından o denlisi makuldür sanırım.. 

He işte bir diğer kayda değer değişimde bu işte. 

Fotoğraf çekemiyorum.. Küs gibiyim ama insan sevdiği ,hayatının parçası olduğu değerlere nasıl küser ki dimi.. Ben küstüm her şey ayardır kapalı gittiğim çekimlerde de kıt kanat bişiler çıkıyor isteksiz sevimsiz kötü..

Ondan sonracığıııma efendim son farklılıkta sanırım odunların beni bulması.. Gerçi bu bi farklılık değil odunlar hep vardı hatta bende bir odunum kabul bu tamamen benim tam bişi hissedecek gibi olma durumum.. :D Hani diyorum kalbim birine yazılmaya görsün mıknatıs gibi itiyorum.. Nasıl bir bedeviyim bilmiyorum.. Kalp gönül işlerim zaten hep bi zordu hala zor.. Bu gidişle cidden evde kalacağım sanırım :D Yani odunluk doğuştan gelen bir durum sanırım yada bilemedim sonradan odun olunabilir mi? Ben sonradan olmadım demek ki olunmuyor. :D

Her neyse efendim sonuç gene sıfır.. Tüm odunları savdım elde bişi kalmadı yine.. 

Napalım karşı cins erkek olunca odunluk, kalaslık, kerestecilik vs. kaçınılmaz oluyor..

Ee madem bana da forever yalnızlık diyerek müsaade.. :)


3 yorum:

  1. Bazen tum parcalar gozumuzun onundedir ama bir turlu goremez, birlestiremeyiz.
    Ayri ayri parcalardadir dikkatimiz. Kimisi baska resimlere ait gibidir, bize gerekli olanlarsa eksik gibi. Buyuk resmi kaciririz cogu zaman; bir parcaya takilir kalir, onun yerini bulmak veya onu yerine oturtmak icin ugrasir durur bosa zaman harcariz. Ama en hazini dogru yere yanlis parcayi, dogru parcayi da yanlis yere yerlestirmek icin harcadigimiz caba, kaybettigimiz vakittir; kimi zaman umutla, kiminde inatla, kimi zaman bilincsizce, kiminde imkansizliklarla, kimi zaman da…..
    Oysa ki bu biraz da henuz tamamlanmamis dahi olsa keyif alabilme isidir, eksik ya da yerine yerlesmemis parcalar resmin butunlugunden ya da guzelliginden hicbir sey eksiltmez aslinda, o bizim nasil baktigimizla ve ne gordugumuzle alakalidir ve elbet zamanla tum parcalar resimdeki yerlerini bulacaktir.

    Bizler istedikce...

    YanıtlaSil
  2. Selamm,
    Zaman Kaybı yok.. Mekan süre derdi yok.. Yaşamak var.. Ondan hiç bir vakit yaşandığı sürece kayıp değildir..
    Felsefe yok, kafa parçalayıp kukuman gibi düşünmekte yok yaşamak var yaşamak.. Yaşa gitsin.. Bırak yap-poz bozuk olsun yanlış olsun.. Doğruyu bulucam diye vakit mi kaybedeceksin doğrunu sen yarat.. :)
    Sağlıcakla..

    YanıtlaSil
  3. Kaleminize ve yüreğinize sağlık. SEVGİLER...

    YanıtlaSil

Copyright All Right Reserved ! Tuba Atamer !