Sus'

İnsan yaşlandıkça mı yalnızlaşıyor, alıştıkçamı.. Konuşmak bile bir külfet gibi oluyor insanın omuzlarında..

Bıkıyorsun kelimeleri yanyana koymaya.. Yakışmıyorlar sanki birbilerine..  Bezmişlikle istemsizce;

-nasılsın? 

-iyi, sen? 

-iyi bende. 

Tüm sohbetin bundan ibaretliği dilinin buna bile olan tahammülsüzlüğü..

Tahammülsüzlük mü yalnızlık ? 

Susmam ne peki ?

Yalnızlıktan mı susar insan yoksa bezginlik midir susturan.. 

Yalnızken susmayız aslında.. 

Susmak bambaşka bir şey.. 

Tahammül edemiyorum susmayan yalnızlığıma, susup duran bezginliğime..