Ayrılığa alışmak diye bir duygu var. Çok acayip bir duygu..
Bir yanın hala alev, diğer yanınsa dumanı tüten bir kor..
Çok şey yaşayıp bitirdim bu hayatta , gün oluyor hepsi rüzgarla uçup gidiyor..
Yeniden yeşermesi her seferinde zor olsa da bu duygunun kül olup uöması çok hızlı oluyor..
Neden sorusuna asla cevabım yok.
Hep aynı çukurun içinde, hep aynı cevapsız sorular..
Güvenmeyin kimseye bu hayatta güvenmeyin.
Güven duygusuna layık olan tek kişi kendinizsiniz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder