Mutluluk sadece bir duygu..
Anlam veremediğim bir his hemde..
Hani mutsuzluğu anlıyorum o gereksizlik duygusu ile çökünce insanın içine anlamak zorunda kalıyorum...
Ama mutluluk öyle değil..
Garip bir his..
Son sıralarda üstelik hiç alışık olmadığım bir his..
Mutlu olmayı öğrenmek gerek diye hep işitir, okurum..
Öğrenilesi olan bir duygu ise mutluluk, bunu çoktan öğrenmiş olmam gerekirken neden hala debelenip duruyorum...
Daha bugün " stres yok " dedim kendime oysaki... Hadi buyrun birden buradan efendim ilerleyin...
Anı insanı olmasam diyorum bazen..
Sıcak bi gülüşü özlemesem.. Han " O " mutlu zamanlar var ya gelip yerleşmese evraklarımın içine..
Bi telefon ekranına.. Bir fotoğraf karesine...
Tanrım zaman ne çabuk geçmiş.. Ne vakittir değişmiş herşey...
Bunu hiç yazmadım belkide...
" Mutlu olduğum her an adına şükürler olsun Rabbim sana...
Mutlu olduğumuz he an için kucaklar dolusu gülücükler yolluyorum sana...
Onca uzun takvim yaprakları adına.. "
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder