İSTENMİYORSUN(UZ) !!!

Harika bir gün..

Öyle harika haberle başladım ki tüm enerjim sıfıra indi.. 

Anlamıyorum değil anlıyorum.. Her insan kendi işine geleni yapıyor.. Onun için mühim olan kendi çıkarı çünkü.. 

Karşıdakinin kim olduğu önemli değil.. Kime ne anlattığı önemli.. Çıkarlar söz konusu olunca değil dost eş akraba babalarını bile tanımazlar..

Anlatamıyorum.. Susuyorum karşısına çıkmıyorum ama neden sürekli peşimde.. 

Bırakın artık yakımı.. İSTENMİYORSUN(UZ) !!!

Böyle bir günden Günaydın diyorum yinede.. Güneş her gün yeniden doğup batıyor... Hergün değişiyor gün...

Kasvetli günden günaydın..Adetten işte..

İyi Olabil(-mek) (-miş) Tüm Mesele(miz) ...

İyiyim, iyiyim, iyiyim ve yine iyiyim.. Çok iyiyim, çok iyiyim, ve çok çok iyiyim..

Desem buna inanır mı içim.. 

İçim inansa, aklım kabul etse inanır mı buna kalbim..

İnandırabilir miyim ona iyi olduğumu.. 

Herkes inansa bi o inanmaz işte buna...

"Görünen köy klavuz istemez" der büyüklerimiz ya hani.. O misal işte.. 

Klavuzum da, terazim de işte o..

Hayat devam ediyor her şekilde.. Gülerek eğlenerek..

İyiyim evet.. Gerçekten ama bazen işte.. 

O "bazen" yok mudur insan içinde dolanarak peşinden sürüklediği o "bazen" ..

"Bazen" dedirten herşeyde iyi olabilmek.. Olabilirliğini düşünmeden "olmuyor işte" demek..

-mek , -mek ...

Emekleyerek kendini iyi etme çabalarına teşvik etmek..

Gerekirse gidip almak için ezip geçmek..

Maskeyi takıp sadece içmek.. 

Unutabilmek için dipine kadar inebilmek... 

İçini doldurana kadar, saf iyilik için uzun uzun soluklayabilmek...

ve işte yine -mek -mek ..

İyi olabilmek için-miş bu -mek ler... peki ya bırakılmış olan -miş ler.. 

Zaman geldi ve -miş lere düştü iyi olabilmek..

İyiyim... iyiler... iyi.. 

İyi olabil-mek-miş tüm mesele... -mek ler -miş ler sadece birer ek-miş ler..

Önemsiz birer ek... 

Tıpkı ben gibi, tıpkı sen gibi, tıpkı orada o noktada duran herkes gibi.. 

Bu saçma cümleleri okuyanlar gibi..

Önemsiz birer ek-miş(iz) ..

 

Alındım sanıyorum ki.. Alınmama değmeyecek birine hemde.. Bir HİÇ'e !!

Bugün şunu çok iyi anladım, ben insanları olması gerektiğinde "daha" fazla değer veriyorum.. Sonundaysa hayal kırıklığına uğrayıp şaşıran hep ben oluyorum.. 

Neden şaşırıyorum ki buna..

Hak'ediyorum ben bunu.. 

Biz bizeyiz dimi.. 

Deyimi yerindeyse "benden de bi cacık olmaz" cidden..

Bu lafı kim demiş ise tam bana göre şuan... 

İçimde kalmasın dökülsün o da.. Bilinsin, bileyim. Bileyim ki olmadık kişilere olmadık değerleri vermeyeyim..

Diyorum diyorum ama yine değişmiyor.. Huylu huyundan vazgeçmiyor he..

Vazgeçebilsem keşke.. Tüm geçmişimde silip atacaklarım var.. 

Nerde bende o yürek, o cesaret.. O istek..

Bencilce ve ukalaca olabilir belki ama şuna eminim ki benimle dost olmak, her insana masus birşey değildir.. 

Kendini beğenmişlik değil bu kesinlikle.. 

Ben sevdiklerim için gözümü bile kırpmam.. Ne olursa her daim her zaman orada olurum, yanlarında ellerini tutuyor oluyorum.. 

Bunu kendimi övmek içinde söylemiyorum.. Ben en çok kendimi yerden yere vuran biriyken üstelik.. 

Bu ne haddime düşer..

Kendimi mi övdüm belkide ama ben gerçekten ben BUYUM. 

Benim dostum olabilmek bir ŞANSTIR bir kişi için.. 

Öyle yada böyle ne düşünürseniz düşünün..

Alnganım, kırılganım.. Değil iki sene iki aydır tanımış bile olsam, eğer ki ben bir kişiye o değeri vermiş isem bu bir FARKtır. 

Değerini bilene tabi...

Üzgünüm.. 

Yanıldığım için değil, verdiğim değer için..

Kimseye olması gerektiğinden fazla değerle ödüllendirmeyin.. 

SAKIN DİYORUM..

Garip mi? Garip..

Şu sıralar çok garip bir hissiyat içerisindeyim.. Tarif edemiyorum bir türlü.. Korku değil bu hüzünlü, seviçli bir karışım.. Tabirim bile çok garip oldu.. Sevdiğim dostlarımı yitirmekten korkmak mıdır yoksa bilemiyorum.. İnsan dostlarını nasıl kaybeder.. Ya dostu değildir zaten yada dostuna dost olmadığını gösterdiğinde bir insan.. Bunların ikiside söz konusu değil ama bişi oluyor ve mesafer bir anda uzayıveriyor...

Aslnda buda benim hüsnükuruntum bunuda biliyorum.. Ama öyle hissediyorum ve bu beni sanırım biraz durgunlaştırıyo... 

Zaman sen nasıl birşeysin.. Sürekli akıp geçiyosun... Seni tutabilene helal olsun diyeceğim ama öyle biri yok..

Günaydın hüzünlü günüm.. Gününüz aydınlık olsun...

Gelse ne fayda.. Gelmese neye fayda...

Yeter mi seni bana anlatmaya şarkılar...

Duyduğum müziğin hoş sesleri arasında çıka gelir misin odama.. Rüyalarıma.. Yastığımın sol yanına süzülmüsün usulca.. Yavaşça elimi tutup fısıldarmısın beni sevdiğini...

Baktığım boş çerçevede belirir mi siluetin...

Bakabilir misin yine bana uzun uzun. .Binlerce kelimeyi sığdırabilir misin o çerçeveye..

Hüzünlendirir mi beni bulutlu havalar yine.. 

Yağmurlar hatırlatır mı yine seni bana.. Toprak kokusuyla gelirmisin yürüdüğüm boş sokaktaki köşe başına..

Gelme.. Gelmeni istemem bana böyle.. 

Ne şarkılar, ne boş çerçeve... Yağmurlar mı? Onlar en büyük günahkar..

Tek bir nokta kadar (.) keskin ve sert.. Gelme sakın.. Ne düne ne bugüne..

Çok mu şey istiyorum..?

Çok mu diyorum.. Çok mu şey istiyorum..?
Hayattan, insanlardan ve kendimden..
İstememek mi gerek yoksa..?
Soluk almak kadar basit değillermi..?
Çok mu şey istiyorum kendimden..?

Şimdi kelebeğin öleceğine mi üzüleyim yoksa seni aklıma tekrar soktuğuna mı bilemedim ?

 

Bir kelebeğin ömrü kadar kısaydı sevdalarımız. Ne sen bunun farkındaydın, ne de ben..

- Değerini bilemedik.

Artık ne zaman bir kelebek görsem sen geliyorsun aklıma. Şimdi kelebeğin öleceğine mi üzüleyim yoksa seni aklıma tekrar soktuğuna mı bilemedim ?

Uğur KİŞİN