Kıskancım var mı itirazı olan?

Sabah sabah kendimde rahatsız olduğum bir durumu dile getirmem gerektiğini hissettim..

Kıskançlık duygusu..

Kıskandığım kişi ise en yakın dostum.. İnsan dostunu kıskanırmı kıskanabilir..

Kıskançlığımı dile getirip belli eden bir karaktere sahip değilimdir ancak bende bir kırgınlığa sebep olduğunu keşfettim zaman içinde.. Kendi kendime küsüp tekrar barıştığımı bilirim..

İtiraf ediyorum ben inanılmaz kıskanç biriyim. Abimi bile anemden hala kıskanırım mesela..

Hadi belki bunu anlayabilirim annesini kimse paylaşmayı istemez fakat peki ya dostu için ne demeli?

Üstelik dostumu kıskandığım kişide hiç tanımadığım biri.. İleride hayatını paylaşma olasılı yüksek birisi.. Ne kadar tanısamda değişmeyecek bu durum bunu iyi anlıyorum ve tanıyorum kendimi..

Onun mutlu olmasını tüm kalbimle istiyorum ama sanki ikinci plana atılmışım gibi bir hisse kapıldığım anda anlık küslüklerim, kırgınlıklarım olur.. Gereksiz ve fazla gereksiz.. :)

Halbuki böyle birşey söz konusu bile değil. Kardeşim gibi olan biri, her anımda her dakkikamda yanımda hissedebildiğim biri nasıl olurda unutur beni. diymi..

Ömür boyu kalbimden dileyebileceğim hep gülümsemesi olacak.. Ve hep dostum olarak kalmasını dileyebilirim..

Bazı insanların eksiklikleri hissedilir.. O'da onlardan.. 

Seni çok seviyorum dostum.. İyiki hayatımdasın iyiki benim dostumsun... İyiki bana her ne olursa olsun katlanıyorsun.. İyiki işte , iyiki yahu :))

Sakın ola ki beni es geçmeyesin, bak anlattım ben böyle biriyim.. Bunuda anlarsın sen bilirim ben senii... :)

Günaydın cuma-r-tesi :)

Uzun zamandır cumartesiler çalışmıyordum.. Kışın geldiği göstergesi.. Gün ışığın faydalanma zamanı..
Cumartesi gününde mutlu sabahlar dilerim.. Bugünü cuma varsayıyorum daha çabuk bitip gitsin diye..
Günaydınlar..

Özlemek ne demek öğrettin bana...

Özlemek, özlemek...

Eski güzel günlere özlemle, büyük bir arzuyla özleyerek dönebilmek.

Zamanı tutmak o vakitte.. Geçmesin bitmesin.. Eskimesin, eski olmasın.. Anı olarak hatırlanmasın..

Bu çok garip, inanılmaz derecede hemde.. 

Anlamakta zorlanıyorum arasıra.. 

Arasıra işte..

Hayatımdaki sevdiğim insanları kaybetme korkum daima vardır ama hiç düşünmem bunu hiç hemde..

Sanırım kaybettiğim en en anlamlandıramadığım kaybım sevgili canım mı canım olan Anneannemdi.. 

Küçüktüm.. Küçük derken ilkokul 4 yada 5. sınıftaydım tam hatılamıyorum.. 

Saf ve inanılmaz yardımsever biriydi.. Torunlarını ayırt etmez hepimizi çok severdi.. Bizlerde onu..

Onun özlemini hissederim bazen.. Evine gittiğimde kapıyı her defasında açacak, boynumuza sarılıp sımsıkı saracakmış duygusuyla büyük bir istekle beklerim o zor açılan koca demir kapının açıldığını dile getiren sesini..

Özlem böyle bişeymi?

Sadece bir an mı?

İçimde o ara ara beni yoklayan his.. Özlemek mi?

Kendim için bile zor biriyken neden oturupta dahada zor şeyler için kafa yorarırım, soruyorum sana ey "ben" ..?

Bunca işimin arasında benim derdim ne?

Neden orada duruyor o minik belli belirsiz düşmek ve düşmemek arasında bekleyen bir damla gözyaşı ? Neden oradasın? 

Neyi özledim neyi... ?

Çocuk olmayı özledim.. Sadece oyuncak hayali kuran beni.. Tek derdinin istediği o oyuncakları aldırmak için uğraşan "ben"i..

Daha kolaymış sanırım çocuk olmak..

Kimse anlamıyor beni, 'neden' yazdığımı..

Kimse merak etmiyor 'neyi' yazdığımı..

Belkide kimse 'bilmiyor' yazdığımı..

Bende bilmek, öğrenmek istemiyorum bunları..

Susup, şarkılarım eşliğinde sadece yazmak istiyorum..

Geriye dönüp okumadan, silmeden bir kelimesini dahi..

Yenilere sarılmalıyım, bol bol alışveriş yapıp özlemekten vazgeçmeliyim..

-miyim? ...

t.a.

Günaydınlar..

Yarım kalmışlar kadar bitmişleride yad etmeli...
Özlediğim bitmişlerimde dahil hepinize mutlu günler..
Gününüz apaydınlık olsun şimdiki gibi..

Tik tak.. Saat 00.30..

Bazen insanların zekasına hayranım.. Şöyle bakındığım vakit o kadar enteresan karitatürler, yazılari fıkralar görüyorumki.. Bunları illaki birileri yazıyor dimi.. Kim peki ? Valla kimdir necidir neyin fesidirler bilmiyorum ama her neredelerse eğer harikalar.. İnsan bazen böyle saçma sapan şeylere gülmek için nasıl zaman yaratabilirlerdi..

Bir kaç örnek sunarak yazımı noktalayarak .. Kısa bir gülücük molasıyla kabusuz bir rüya diliyorum herkese.. Kabussuz diyorum çünkü son zamanlarda gördüğüm rüyalar pekte iç açıcı değiller...
Huzurlu uykular. :)
___

Fiat Albea, bir Trakyalı tarafından satış odaklı bulunmuş bir isim gibi. Ne duruyosun, albeaaaaa :)))):)

 

Seni Seviyorum Demek Kolay Yiyorsa 10 Kere Mor Vampir Desenize :)

 

Google'a "zerg rush" yazın ve 5 saniye bekleyin..
Sonra gelen o lara tıklayarak yok etmeye çalışın :P

 

Ayrıldığında "boşver kanka, sana kız mı yok?" şeklinde teselli ettiğimiz arkadaşımız 6 senedir sevgili bulamadı. Harbiden yokmuş .

 

Hakim Temel'e sorar :
- Temel, davacıyı merdivenden ittin
mi ?
Temel :
- Sadece bir basamak ittim,
diğerleriden kendisi düştü : )) 

Ne eski bir dostuz, nede arkadaş.. Neden vereyim ki sana selam............................

Ne eski bir dostuz, nede arkadaş..
Neden vereyim ki sana selam............................

Ah ! Ne güzel olurdu be..

Sessiz sedasız çekip gidesim var şuan.. Tam şimdi.. 

Tüm caddelerde şu saatte şuan uzun uzun yürüyesim var..

Tek başıma.. Ben ve bendekilerle..

Ortalama 3 sene oldu sanırım bunu yapmayalı..

Gecenin bir yarısı serin bir İzmir gecesinde yürümeyi..

Karanlıktan korkmam, böyle ılık hafif ürkütmeyen bir rüzgarda sokak lambaları araba ışıkları eşliğinde ağır adımlarla yürümekten ise hiç korkmam...

Çok keyif vericidi.. Adımlarımı her attığımda kulaklığımdan içime akan o güzel tınılarla tekrar ederek sayıklarım her bir sözünü..

Hiç bitmesin o yol derim.. Her insanın varacağı bir yer vardır..

Hiç varamayım o yol uzasın gitsin derim.. Bazen yakın olduğuna hayıflanırım.. Keşke daha uzun olsaydı diye söylenir durur sonunun gelmeyeceğini düşlerim..

Öyle kalabalıkları sevmem.. Hani kordondur, alsancaktır değil... Bildiğiniz ara sokaklar..

Sokakların yaşanmışlıkları bambaşkadır.. 

Sessizlikleri o loş ışıklarda dile gelir gibidir..

Haykırılar sanki tüm yalnızlıkları, hüzünleri ve tüm neşeli kahkahaları..

Şimdi öylesine yürümek vardı işte.. 

Çanta olmadan, telefon yada para hiçbiri olmadan.. Sadece müzik  eşliğinde.. 

Ellerim cebimde.. Bu şekil sokakları arşınlamak vardı ya..

Ah ! Ne güzel olurdu be..