İNANÇ

İnancınızı yitirdiğinizde hayat da bir anlamsız geliyor insana..

Daha düz yaşıyorsunuz..

Biraz neşe bolca karamsarlık ekleniyor dakikalarınıza..

Elleriniz daha inandırıcı geliyor mesela bu durumda..

Geniş kemik yapısı, büyük eller, uzun parmaklar, kısa kesilmiş kırmızıya boyanmış uzun  tırnaklar ve ince bir bilek..

Her hareketinde her boğumunda ve kıvrımında içinde bulunan kemiklerin hareketi..

Patlayacak gibi duran yeşil mavi arası renkteki damarlar..

İnsana yaşıyor hissi veriyor..

Daha gerçekçi olanından, inanarak hissettiğinizden..

Sadece yaşamak..

Algılarımızdaki yaşam bu değil aslında..

Gülmek, ağlamak, sevmek, sevilmek..

Sarılmak, öpebilmek..

Hayatın fotografikliğine kapılmak..

Bir koku bir ten..

Kum, deniz, çakıl taşları, alabildiğine yakıcı güneş..

Yağmur damlaları, rüzgarın uğultusu..

Yaşamın demidir..

Kana canı katandır..

Teninizi aşıp dokularınıza ulaşır..
İnancınızı yitirmek herşeyi yitirmek..

Afiyet Olsun...

Çaya şeker eklemek gibi bişisin işte...

Pazartesi çıkmazına hoşgeldiniz...

Aslını yaşatabilmek uğruna kendimizi kaybetmişliğimiz de var..
Sizce kaybetmek kazanmakmıdır?
Pazartesi çıkmazına hoşgeldiniz...

Uzaklar diye bir yer var.

Uzaklık insanın içindeki yalnızlıkta gizlidir...

Ballı-Naneli-Limonlu

 Tansiyonun düşer, o ballı-naneli-limonlu şekerden atarsın ağzına..

Sonra canın sıkılır, "ağzımın tadı kaçtı" dersin bir tane daha şeker alırsın..

Sıkıntın geçmeyince bir sigara yakmak istersin, bıraktığını hatırlar falan işte bir şeker daha atarsın ağzına..

İçin ferahlamayınca bir bardak su alırsın bir şekeri daha ağzının içinde gevelemeye başlarsın..

Aynaya bakıp içler acısı bir "ben" görerek sigarasız hayata bir şeker daha atarsın ağzına..

Saatler geçmez diye bir tane daha..

Çalan şarkı şerefine bir daha..

Gerçekten ağzının tadı değişmiştir öğlen yediğin yüzüne bir şeker daha açarsın bunun üzerine..

Aklına geçmiş gelir ne mutlu olduğun ne çok sevildiğini anarsın yine efkar basınca atarsın bir şeker daha..

Aşk dersin acı ama şeker tatlı hadi aç bir tane daha..

Boğazın sızlamaya başlar nefesin yetmez oturduğun yerde ferahlamak umuduyla sarılırsın yine ballı-naneli-limonlu şekere..

Bak gene sigara esti burnuna ver bir şeker daha..

Kilona takılırsın şekersiz içersin çayı kahveyi ama açarsın bir ufak şeker daha.. 

Canın sıkkındır ya ağzındadır yine şeker sonra ortası boşalır minnacık şekerin, dudağın ucunda bitiştirir hava verip alırsın kendince.. Olmaz tekrar denemek için atarsın ağzına yeni bir şeker daha..

Unutukların, unutulduğun zamanlar şerefine hadi hatırlamak güzeldir diyip bir şeker daha..

Akşam olur ev yoluna çıkarsın yol kısalsın diye bi şeker atarsın cebine.. Sonra ağzına..

Arkadaşlarla sohbette buluşur "dilim damağım kurudu su kesmez, bardaktaki de" diyip şekere sarılır bu sefer çiğneyerek yersin..

Film izlersin evinde, mısır tuzlu şeker naneli limonlu.. Güzel bir uyumdur damağında alırsın şekerlikten bir şeker daha..

Artık gün bitmiştir... Uyumak için uzandığında yatağa. aklına gelir şeker.. Koca bir hayat yalnızlığında tek dosta dönüştürdüğün bir şeker vardır artık hayatının tüm dakikalarında.. 

Hayatının ballı-naneli-limonlu kadar bile tatlı olamamasına üzülür, içerlenirsin ve komidinin üzerinden bir şeker daha atarsın ağzına belki rüyaların şeker tadında olma umuduyla...

Biraz ses.. Biraz toprak kokusu.. Bir parça mutluluk yanında mutsuzluk olsun, hüzünde hediyesi..

Yıllardır yazmıyor gibiymişim gibi hissettim bugün..

İzmirin içi sıkıntılı.. Hüzünlü biraz..

Güneşte kırgın.. Bulutların ardında gizleniyor sanki göremezmişiz gibi onu..

Belkide bol güneşli günlerimizi geri bırakıp melankolik bi hava oluşunca anımsadığımdandır..

Sabah servisle işe gelirken uyumak yerine gökyüzünü seyrettim..

Kah bir kadın figürü çıktı kah bir hayvan.. Film sahnelerinden hatırladığım kareler yerleşti gözümün önüne.. 

Bir şairin resmettiği bir şiir gibiydi.. 

Baktıkça bakmak geliyordu içimden.. Belki elimi uzatsam benide çekip yanlarına alacaklardı..

Evden adımımı atar atmaz gökyüzünün bugünkü oyunlarına dahil olmam gerektiğini ve bu satırları kesinlikle yazmam gerektiğini hatırlattım kendime..

Zaman öyle hızlı akıyor ki Eylül ayına vardığımızı bile anca bugün anlayabildim.

( Ondan sonra kaç sonbahar gelmişti? )

Doğru, yağmuru sevmiyorum.. Hatta böyle havaları da.. Lakin bu havalar insana yaşadığını hissetirebildiğini düşünüyorum..

Toprak kokusu gibi..

Bir yandan çalan Joy Türk'ün eskileri yad edercesine çaldığı en hoş tınıları..

İçine işletiyor kendini gün.. Sanki herşey sizi o güne çekmek için aynı senkronda hareket ediyor..

Yazın neşesini unutup o hüzünlü havada koybolmak istiyorum  böyle anlarda..

Yağmur yağmasın.. Hafif bir rüzgar essin.. Güneş saklanıp kendini ara sıra göstersin.. Müzik eşliğinde toprak kokusu gelsin mesela..

Bulutlarla elele dans edebilelim..

Bugün böyle olsun.. Yarın güneş açsın..

Kalbe giren hüzün sızsın ki tüm kalbi sarmasın..

Derin derin işlemeden ruha kıyısında dolanmalı..

Evet, evet bugünde böyle olmalı...

Bir Kaç Saniye Sen..!

Gözlerimi yumduğumda o ana gidiyorum sanki.. 

Çekiliyorum ona doğru..

Çok gerçekçi bir silüet tüm zamanlardan kopup gelmiş gibi..
Gülerken ağlayabilmek kadar doğal..

Kalbimin yerinden çıkmak için deli gibi attığı, kulaklarımdaki sessiz uğultuya büründüğü bir yerde mıhlanıp kaldım..

Masalın baş kahramanı sahneye gelip herkesi büyüledi..

Dudaklarımda birleştiğinde gökyüzüydüm sanki.. 

Bulut bendim.. 

Kıskanan güneş yine ben..

Düz bir yayla, sessizce kıyaya vuran dalgalardım.. Toprak kokuyordum..

Hırçın rüzgar kadar huzurdum aslında..

Yayılan yasemin kokusundaydım..

Doğanın tüm renkleri arasında deli gibi kanat çırpan bir kuştum..

Ruhum özgür, kalbim tutsaktı...
Tüm mevsimler o saniyelerdeydi.. 

Baharın ilki ve son demi.. Kavurucu güneşin aksine dimdik durmanı sağlayan karın ahengi...

Şarkıyı fısıldıyorlar..  

"So she ran away in her sleep.. And dreamed of para- para- paradise..
Para- para- paradise..Para- para- paradise... Every time she closed her eyes.."

Küçücük bir çerçeve kadar bir şeydi hepsi.. 

Görünen resmin aslında silikleşmiş bir fotoğraf karesinden ibrat olması.. Hiç varolmamış gibi işte...

Gözlerimi açtığımdaherşey aslında kalabalık bir cadde, buharlaşmış bir camdan ibaretti..

Koşturan insanlar her zaman ki çılgınca yeştişemedikleri hayatlarına zamanla yarışırcasına telaşlılar yine.

Aslında var ya işte; işte hepsi buydu...

Topu topu bir kaç saniyelik SENLİK...