Bir Kaç Saniye Sen..!

Gözlerimi yumduğumda o ana gidiyorum sanki.. 

Çekiliyorum ona doğru..

Çok gerçekçi bir silüet tüm zamanlardan kopup gelmiş gibi..
Gülerken ağlayabilmek kadar doğal..

Kalbimin yerinden çıkmak için deli gibi attığı, kulaklarımdaki sessiz uğultuya büründüğü bir yerde mıhlanıp kaldım..

Masalın baş kahramanı sahneye gelip herkesi büyüledi..

Dudaklarımda birleştiğinde gökyüzüydüm sanki.. 

Bulut bendim.. 

Kıskanan güneş yine ben..

Düz bir yayla, sessizce kıyaya vuran dalgalardım.. Toprak kokuyordum..

Hırçın rüzgar kadar huzurdum aslında..

Yayılan yasemin kokusundaydım..

Doğanın tüm renkleri arasında deli gibi kanat çırpan bir kuştum..

Ruhum özgür, kalbim tutsaktı...
Tüm mevsimler o saniyelerdeydi.. 

Baharın ilki ve son demi.. Kavurucu güneşin aksine dimdik durmanı sağlayan karın ahengi...

Şarkıyı fısıldıyorlar..  

"So she ran away in her sleep.. And dreamed of para- para- paradise..
Para- para- paradise..Para- para- paradise... Every time she closed her eyes.."

Küçücük bir çerçeve kadar bir şeydi hepsi.. 

Görünen resmin aslında silikleşmiş bir fotoğraf karesinden ibrat olması.. Hiç varolmamış gibi işte...

Gözlerimi açtığımdaherşey aslında kalabalık bir cadde, buharlaşmış bir camdan ibaretti..

Koşturan insanlar her zaman ki çılgınca yeştişemedikleri hayatlarına zamanla yarışırcasına telaşlılar yine.

Aslında var ya işte; işte hepsi buydu...

Topu topu bir kaç saniyelik SENLİK...