"Di tabi ki di" :D

Eğlenirken dozunu kaçırmamak gerek.. Nedense bu ayarı hiç tutturamıyorum.. :)
Sanıyorum ki buna sebep olanda ferah ve rahatlık hissi.. 
Relax olup kaçırabildiğiniz kadar kaçırmak gerekir ama dimi.. 
"Di" bence.. :)

Bazen çaresizmişim gibi geliyor. Kendimi tek başıma olmaya iten benim. Bir "ben" ile bir gün.. Ve hergün...

Önem-li-mi-sin?

Birileri için önemli olmayı ister her insan. Önemli olduğunu hissetmek, değerli olmak, önemsenmek ister. Böyle dile getirdiğimde farklı anlamlar geliyor. İlk önce akla gelenlerden. Ama benim kastım gerçekten farklı birşey.

Bir anne için evladı değerlidir, önemlidir ve onu sonsuz bir sevgiyle sever. Bunu her daim hissettirir. Yada işinizde başarılısınız, fikirlerinizin önemsendiğini gördüğünüzde bu sizi daha mutlu eder ve hırsla işinize dahada sarılırsınız. Bunlar ilk akla gelenler değilmidir hep. 

Neyi deşmaya çalışıyor aklım, kalbim bilmiyorum ama doğum günüm yaklaştıkça içime düşen bir şeyin peşinde olduğunu anlamam zor değil. 

Önemsemem kutlamaları aslında ama insan yinede hatırlanmak ister. Kuru bir gülümseme sıcak bir sesle dile gelen kısa bir dilek, uzaktan yazılmış klasik bir cümleylede olsa bir mesaj... İnsan bekliyor biri(leri) için önemli olmayı. Önemsenmeyi ve hatırlanmayı... 

Bu yüzden önemsediğim herkesin, onlar için önemli günlerini kutlarım. Hatırlarım...

Hatırlayın önemliyse sizin için. Hayat kısa, küslüklere sessizliklere yüklenemeyecek kadar hemde.. Hızla akıyor zaman, hızla bitiyor insan  ömrü.. Hızla tüketiyoruz herşeyi. Sevgi, saygı, aşk hak getire...

Hatta şuan yapın bunu, küs olduğunuz dostunuzu arayın özel gün onu hatırladığınız gündür bence yıl dönümleri değil... Sevgilinizi, eşinizi, dostunuzu arayın.. Bir kelime, bir cümle tebessümle dile getirin..  

Belkide aramanızı bekliyordur... Kimbilir...

Duyarsızlaşıyormuyum?

Duyarsızlaşıyormuyum? 

Geçenlerde oturup bunu düşündüm. Eskisi gibi herşeyi es geçerek, farkına varmadan yaşamaya koyulmuşum. Bu duyarsızlaşmakmıdır? 

Nefes alışımı, kalp ritimleri dinlemez olmuşum. Tatilden  döndüğümden beri makinemi elime almadım. Hadi bunu yazın sıcak günlerine bağlayabilirim belki ama yavaşça hiç farkmeden yapdığım birşeyi fark ettim. 

İzlemek.

İzliyorum uzaktan. Susarak katılmadan. Öyle bakıyorum sadece. Sesimi duyurmak için uğraşmıyorum. Fısıldıyorum. Duyulmadığında sitemli bir şekilde sesimi çoğaltıyorum. Yükseltmiyorum hayır, ÇOĞALTIYORUM. 

Kendimle ilgili attığım adımlarımda da geriledim. Yerimde saymıyorum hayır, daha çok geriye gidiyorum.

Duyarsızlaştım mı? İnsan kendi hayatı içinde duyarsızlığı hep varmıdır? Farkında değiliz belkide. Belkide değil. Ama ben biliyorum.

Ben duyarsızlaştım. Bunun en büyük kanıtıda küsmek. Kendime küsüyorum. Hergün bir sebep ve nedenle...

Farkı yaratmak gerek. Olanları geliştirmek değil... Farkımı tekrar yaratmam gerek...

Günaydın =)

Çok sıcak bir hava.. Sevgili "Tedaş" sana sesleniyorum artık yapın şu fazları klimaların sıcak üflemesi bizi mahvediyor...

Mutlu günler herkese... Tedaş yetkilileri özellikle size.. :)

Başarmak/Başaramamak Arasında Bir Zamandayım!

Neden mücadeleci biri değilim. Hep hayıflanırım buna.  En ufak bir başarısızlık ardından gelen tekrar bir deneme ve yine ve yine, yine.. Bir bakmışımki artık ne heves kalmış ne mücadele. Bununla ilgilide tabularımı kırmam gerek. Korkunun ecele faydası yok nasılsa. Korkmadan almalıyım başımı suyun altına. 

Buna hemen şimdi başlamalıyım. Emeğimi heba etmemeliyim, bu sefer olmalı...

UPSS.. ;)

Düşündümde, düşünmemek gibi yokmuş be..