Özür Dilerim...

Hey…

İlahi adalete inanır mısınız? Ben inanmam aslında..

Ne boktandır ki inanmadığım hatta inandığım her şey bu hayatta tersine işlediği için zorla burnuma sokuyor inanmam için..

Ben de işledi ilahi adalet..

Bile isteye yapmasam da insan içten bir ah alıyorsa eğer 10 sende 100 senede geçse o ah gelip sende işliyor..

Ben numunelik bir tip olduğumdan çekiyorum zaten.. Gökten tek taş düşse benim başıma düşeceği tezimin de hala arkasındayım..

İçin rahat olsun, 10 sene beklemen gerekti ama ilahi adaletin yerini buldu..

Umarım azad edersin artık beni..  Aksi durumda canımı da istediğini düşünmeye başlayacağım..

İtirafım bu kadardı..

Hiç kimsenin okumadığını biliyorum ama artık söylemem yazmam bir şey yapmam lazım, ağırlığıyla yaşayamıyorum.. Görürsün okursun belki, belki... Kötü değilim ben ama sen bilirsin yine de tabi...

Çok zormuş geride bırakmak, çok zor.

Özür Dilerim..

Neyi tercih ettiğinizi ve neye tercih edildiğinizi unutmayın...

 

Merhaba tatlım, selam olsun…

Gene dert gene elem keder var. :)

Hayır bir gün de seni şaşırtıp mutluluğum için buraya gelmeyi inan bende çok istiyorum ama olmuyor, olmuyor işte izin vermiyorlar..  :)

Eskiden burada yazmak bana çoook iyi gelirdi ama artık kesmiyor yapamıyorum.. Ne okumak ne yazmak ne gezip tozmakta yetmiyor..

Bende düşünmeden deli gibi spor yapıyorum en azından o birkaç saat çektiğim acıya odaklanıp sıfır düşünme potansiyeline kavuşuyorum. Pandemi döneminde 7 kilo alıp şuan 8 kilo vermiş olmamı tesellisi olarak görüyorum.  Korkuyorum bunu da tüketmekten iyi gelen tek şeyi de elimden kaybetmekten..

Günde o birkaç saat uzaklaşabilmek kafamın içindekileri susturabilmek bile bir mucize şu sıralar..

Hayatım ne yöne doğru kayıyor oturup öylece bekliyorum.. Her şeyi o kadar akışına bıraktım ki döviz tavan yapmış, asgari ücret  4.250TL olmuş, aldığım alt coin batışa geçmiş gram tasalanmıyorum.. Belki de 2020 de fazla mutluluk yaşayıp çoğunu tükettiğimden 2021 ‘i bok gibi geçirmiş onun acısını çıkartmışımdır bilemiyorum.

Heyecanım hevesim kalmadı galiba nötr de olamıyorum.. Artık her şey negatif hep bir eksilerde..

Evrene pozitif mesaj iletin diyen arkadaşlara sesleniyorum, benim ilettiğim mesajlar acaba uzay boşluğunda falan mı takılı kaldı ki bir türlü dönmediler? Olur, oldu bu sefer dediğim her şey yan yan ilerleyerek çatlaklardan sızıp yerin dibini boyladı..

Neyse, yaşam varsa umutta vardı diymi.. Benim olan bana gelecektir olumlamasıyla çoook içten (yersen) pozitif enerjimizi fişekleyelim… :)

Gene dert, elem keder işte buralar bildiğin gibi..

Eleminden, kederinden sever gözlerinden öperim canım…

Sağlıcakla Kal..

(Dünün motto sözünü konuya başlık olarak çakıp sabitliyorum efenim..)

KENDİME HATIRLATMADIR!

 

Birini sevmek demek yalansız olmak huzuru bulup onunla mutlu olmaktır..

Son 1 senede duymadığın kadar yalan, dökmediğin gözyaşı kalmadı..

10 sene öncede bunlara şahit oldun hala devam ettiriyorsun bu döngüyü..

Bu kadar yıl sonra böyle bir yanlışa düşüp gardını düşürmense sadece dağılmana sebep oldu..

TOPARLAN!

Duygusal anlamda çabuk çöküyorsun unutma ! Ama arkanı dönüp gittiğinde geriye bakmayacağını iyi biliyorsun..  bu yüzden kolayla pes etmezsin biliyorum.. Korkma bırak o kaybesin sen kaybetmedin..

Sen babanı bile geri de bırakıp silmiş birisin kendine gel ve kalk…

Geçmişi geçmişte, yarını da düşünmeden yaşamaya devam et!  Sen böylesin hatırla!

Hislerine güvenme.. Öyle bir şey yok.. Canını yakanı yak kavur, öfkeni kibrini saç yine etrafına..

Kimse sevilmeyi, umursanmayı hak etmiyor..

Kalbini dondur..

Gelene kabul, gidene kapı göster…

Sevme, güvenme, inanma.. Üçü de yalan, insanlar sevmeyi bilmez güvenemezsin inancını kırarlar..

Kimsenin seni değersiz hissettirmesine izin verme..

Sadece kendin varsın unutma. Tek güvenmen gereken sensin!

Herkes olduğu yerde kalsın mümkünse lütfenn !

 

Son dönemlerde fark ettiğim bir şey bu sanırım, herkeste bir yalnız kalma korkusu..

Zamanın ya yüzünüze bakmamıştır ya da zaten arkadaştınız ve aranızda hiçbir şey geçmemiştir.. Geçme ihtimali dahi doğmamasından bahsediyorum.

Sonra ne mi oluyor, hoop yıllar sonra gelen bir mesaj… Yada bir konuşmaya çalışmalar muhabbet etmek istemeler..

Hani niyeti iyi tutup muhabbet etmeye çalışırsın kendi hayat yoğunluğunda bir şekilde sosyal mecralardan yazışmaları yürütürsün..  Hani karşı tarafta kırılmasın fikriyle..

Sonra bir bakarsın ki mevzular saçmalamaya “yürüme” olarak tabir ettiğimiz duruma erişir..

Bu olaya aşırı tavım bu aralar..

Pardon da sordun mu acaba karşı tarafa istiyor musun diye?

Sevgilisi var mı, birini seviyor mu ya da bir ilişki için hazır mı en mühim olanı da seninle bir ilişki doğsun istiyor mu diye?

Sinirleniyorum… Asabım bozuluyor... Kalp kırmayayım diyorum ama yaptırmayın lütfen…

Zamanında aklınıza bile gelmeyen birinin yalnız kalacağım korkusuyla çullanmayın..

 

GÜVENMEYİN...

 

Ayrılığa alışmak diye bir duygu var. Çok acayip bir duygu..

Bir yanın hala alev, diğer yanınsa dumanı tüten bir kor..

Çok şey yaşayıp bitirdim bu hayatta , gün oluyor hepsi rüzgarla uçup gidiyor..

Yeniden yeşermesi her seferinde zor olsa da bu  duygunun kül olup uöması çok hızlı oluyor..

Neden sorusuna asla cevabım yok.

Hep aynı çukurun içinde, hep aynı cevapsız sorular..

Güvenmeyin kimseye bu hayatta güvenmeyin.

Güven duygusuna layık olan tek kişi kendinizsiniz..