Uyku tutmadığında ne yaparsınız_? "not: saat 03.11"

Uyku tutmadığında ne yaparsınız_?

Benim gibi saatlerce TV ekranındaki bomboş bir filme bakıp hiç birşey anlamadan öylece izlermisiniz hiç_?

Peki ya saatlerce hatta günlerce bir türlü bitiremediğiniz kitaplarınızın sayfalarıyla oynarmısınız_?

Benim gibi koca bir kitap ayraçı koleksiynunu tek tek sıralayıp sonrasında darma duman bir şekilde tıkıştırımısınız bir rafa_? 

-neleri dillendirebilirim. neleri yaptırtabilir bu uyku/suzluk bana._-

Gamsız ve kedersiz görünmek için olmadık şeyler, olmadık insanlarla zaman geçirebilirmisiniz_?

Başınızı yastığa koyduğunuzda vicdanınızı sorgularmısınız_? 

Belki de sadece yastığa başınızı koydduğunuzda değil, her nefes alışverişinizde bunun hesabıyla yüzleşmeye çalışıp yanıt ararmısınız benim gibi_? 

Kirletirmisiniz hayallerinizi gerçekliklerinizle_?

Umudu çoktan yitirdiniz mi diye sordunuz mu kalbinize_?

Bunlara, her uyku tutmadığında bozuk bir plak gibi takılıp kalırmısınız_?

O plağı her seferinde tamir etmeniz gerektiğini hatırlatırmısınız kendinize_?

Duvara asılı bozuk bir saat gibi olduğu yerde sekmesine izin mi verirsiniz her seferinde.._?

Konuşup durur mu kafa sesiniz hep ve daima sizinle_?

Özler mi oda_?

Gecenin bu saatinde özlediğiniz bir sohbeti arar mısınız peki bilgisayar ekranınızda_? 

Öylece bakıp, sadece bakıp.. 

Sadece tanıdık bir sohbeti bir o kadar uzak, bir o kadar yakından hissedebilir misiniz benim gibi_?

Anlaşılmayı bekler misiniz_? 

Yoksa sadece  kendi kendimi anlamam yeter mi sizce_?

Bunun cevabını biliyorum sanırım..

Yetmiyor.. Yetiremiyorum.. Gidemiyorum bir adım öteye.. Olduğum yerde sekmekten ve aynı sayıları tekrar başa sarmaktan bıktım.. Yoruldum yordular beni..

Dönüp durmaktan.. Durduğumda kendimi hep aynı noktada bulmaktan yoruldum.. 

Yetiremiyorum anladığım beni kendime.. Kendimi anlayamıyorum..

Kelimlerimi düşünüş şeklimi..

Ukalalığımı ve utangaçlığımı..

Güçlü değilim.. Hiç hemde hiç.. Bunu bilmek kadar bilmemekte istiyorum işte ben..

Korkuyorum.. Yitirmekten.. Kaybetmekten.. Yorgun düşüp tekrar herşeyi mahvetmekten..

Yalnız kalmaktan.. Yalnızlığımı sevmekten korkuyorum.. Ben sevmek istemiyorum..

Sevmeyeyim hiç birşeyi ve hiç kimseyi.. Hiçlikte kalsın yine hepsi.. Hiç olarak anlamlılar bende ve benliğimdeki bensizlikte...

Ben bilmiyorum neyin neden olduğunu ve neden bu denli saçmalayıp deli gibi içimdeki herşeyi dökebilme istediğini..

Bilmiyorum hiç'likten başka hiç birşeyi, bilmiyorum..

t.a.