Ağustos’oğuğu

Benim ayım buralar .. 

Geliyor yine koşa koşa.. 

Zamanın acımasızlığında saçma sapan doldurduğum her gün eskisinden daha çok acıtıyor galiba.. 

Gülüyorsun mesela bi bakıyorsun sonu bir damla göz yaşı.. 

Ağlarken bi bakıyorsun dümdüz bir hayatın içindesin.. 

Ne tuhaf her şey !

Gereğinden fazla mı duygusal oldum, yoksa oldum olası böylemiydi hamurum.. 

Artık anımsayamıyorum..

Öyle ters öyle kötü bir dönemdem geçiyorum ki her şey beni sınar gibi yine. Hayatımda geçebildiğim tek bir sınavım oldu diğer hepsinden çaktım.. 

Hay aksi desene gene çok eğleneceğim.. 

Unuttuğumu düşündüğüm, (unutmayız kimse unutmaz) hayır sindirdiğimi sandığım her kırgınlık her küslük hepsi burnumun dibinde musluğu açmamı beklerlermiş meğerse.. 

Musluğu açmayın artık.. 

Yapmayın yani kalp bu kırıldı mı düzelmiyor ki....

Yama tutmuyor meret kabuğu küçücük bir tırnak hamlesi.. Ne diyeyim ki, buralardayım merak edersen Ay hilal iken göz kırparsın görmesemde hissederim, gerçekten...

Şimdi sağlıcakla kal sevgili blog sen gene de sevme beni olsun... 

NEDEN

Artık hiç bir şey hiç kimse beni ağlatamaz diyordum .. Ağlatabiliyormuşsun hala ve hala.. Hayatta değişmeyen tek şeysin galiba .. Havaya kaldırdığım her kadehte “neden?” dedirtmene şaşırmam.. Ağzımdan dökülen adın.. Zihnimden dilime dökülen an’lar.. Neden hala orada hissettirdiklerin.. Söküp attırdın sildim oysa .. Hala ne işin var içimde .. Neden söylesene neden ben değil neden ?... Doğru hissettirip doğru olmayan adam neden girdin hayatımın orta yerine.. Ne işin vardır benim zavallı duygularımla .. Ne istedin bizden ? Bu dünyadaki yaşamımda döklecek gözyaşım az mı geldi sana? Neden.... Cevabını bilmediğim hersey gibi .. NEDEN ?

İşte o zaman ....

Nerde okuduğumu hatırlamıyorum ama şöyle bir şeyler diyordu; 

“Bir insan birini yalnızken hatırlıyorsa sevmemiştir. Ansızın hatırlayıp yalnızlaşıyorsa, o zaman sevmiştir.” 

Diyeceklerim bu kadardı... 

Allah kurtarsın..

Yaa Öyle İşte.....

İnsan yalnızlığı dediklerimden.. Üzülebiliyorum ama artık alışmış hazmetmiş olmam gerekirken.. Arkadaş, dost, sevgili, akraba adı ne olursa olsun bu hayattaki insanların bencillikleri can yakmamalı artık.. Bu saatten sonra olmaması gerekli.. 

Kahretsin ki hala kırılıyor işte hep kırıldığım yerdekiler.. 

Üzülmek ruhuma yapışmış galiba.. Katı, duygusuz falan değilim işte kendimi bile inandıramıyorken insanları nasıl inandırabiliyorum anlamıyorum.. 

neyse ki bugünde buldum üzülecek bir şey.. Buna da şükrediyorum daha kötüsüde olabilirdi.. Benim için umut tükenmiş sen kaç kurtar kendini... 

Kısa bir şiir: Seni Seviyorum...

Bazen fazla geliyor..
Neden izlemediğim neden okumadığım neden anlatmadığımı korkularıma heba ediyorum..

Bugün fazla hasas bir günümdü galiba.. Fazlaca etkisinde kaldığım bir film oldu...
Son sahnesi ve cast kısmındaki müziğide dinleyin.. Dinlemelisiniz... İzlemelisiniz..
Hayat fazla kısa..


Keşke o kapıdan daha önce girebilseydim..
Kısa bir şiir: Seni Seviyorum...

Yoldur bitmez gidene…

Hey selaaamm.. :)
Galiba çok alıştım buraya videolar yüklemeye.. YouTube linkinden daha sağlam oluyor silinmiyor.. Yada ilerde göreceğim bakalım bakalım..
Çok güzel bir ses ve güzel bir yorum katmış.. Fikri Karayel’in şarkısı ama ondan çok daha iyi söylemiş Zeynep Bastık ..
Severiz... Bol bol dinlemecelerdeyim efenim..


Tutmayın yol verin gidene gidene
Cevap da vermem artık gücüme gidene
Hiç mi soru sormadın yüzüne gülene
Doldu sığmaz içime
Yoldur bitmez gidene…

Linki; https://youtu.be/KXY6O7xx4fY

Merhaba... Merhaba...

Merhaba... Merhaba... Hey!! Merhaba... 

Gün içinde deli gibi konuşan bir kafa sesim var sürekli konuşuyor hiç susmadan.. Elime alıp notlara bişiler çiziktiriyorum ki hop biri geliyor.. Tamam diyip halediyorum hop müdür arıyor.. Kapatıyorum gene arıyor.. Ve gene.. Al işte yine..

Çıldırmama ramak kaldı bu aralar . Evde de kendimle değilim işte de. Yürürkende uygun olmuyorum uyurkende.. Uykumda bile rüya trafiğim hiç bitmiyor büyük kabuslarım bar sabah uyandığımda gerçekliğini sorgulatan..

Sınırlarımı zorluyor bu ara her şey. Her şey gözüme daha çok batıyor . 

Nefes alamıyorum.. Sinirleyorum çarçabuk.. söyleniyorum içten içe.. 

Şu an başka bir şey yazacakken bunları yazıyorum .. Öyle bunaldım ki bir dağın karşısına geçip çığlık atarak deli gibi sesim kısılana kadar bağırmak istiyorum.. 

Az önce doktora göründüm.. Vücudum bile saçma sapan ağrılar içinde kendi kendine.. 

Nedir bu dedim bıktım!! 

Sinirleriniz bozulmuş, stres yapmışsınızdır fizyolojikmiş.. Belkide kafamdan yarattığım bişeydir.. Kendimden şüphe duydum.. 

Telefonumdan nefret ediyorum, arabalardan, bilgisayarımdan, kalemlerimden, kaşımdan, gözümden, düşüncelerimden her bi halttan benzdim..

İstemiyorum gidin yeter .. 

Söylesen sen he gitseler .. Olmaz mı ?