2012 Seni yaşanmamış ilan ediyorum..

Son günler... 

2012 senesini noktalamama son günler..

Nasıl bir senesin sen 2012.. 

Düş yakamdan seni yaşamamış olmayı diliyorum.. Hatta satır aralarımdan seni kaldırıyorum..

Yaşadığım her gününden, her saniyesinden kurtulmak istiyorum.. 

Ne mutlu anları nede mutsuzlukları taşıma yeni yılıma, yeni takvim sayfalarıma..

Seni yaşanmamış ilan ediyorum..

Bana mutluluktan çok hüzün verdin, gözyaşı döktürdün..

Yeri geldi kalbimi yerinden sökmek istedin.. Arada bunu başardın.. Düşürdün beni tökezletmeden..

Hatalar yaptırdın.. Büyük hatalar.. Pişman oldum, bazende olmadım..

Dönüm noktalarımın yörüngesinden çevirdin.. Pusalamı bozdun.. 

Beni 'ben' yapan herşeyi buruşturup fırlattın...

Yalnızlığımdan soğuttun beni.. Yutturdun onu bana..

Nefesimi kestin.. Soluğumda içime çektiğim her zerennin hesabını tek tek sordun acısını çıkarta çıkarta...

Seni yaşanmamış ilan ediyorum..  

Bit .. Bit ki; devam edebileyim.. Unutamadıklarımı unutabilmek için yeni bir yol açabileyim..

Yeniden insa edebileyim yıkılan duvarımı.. Daha sağlam, daha yalnız..

Tekrar sevebileyi kendimi.. Tekrar diyebileyim ben 'iyiyim, iyi biriyim' bunu bana çok gören senden kurtulurken inandırabilmek için yeni bir yılım olsun artık.. 

Çok uzun geldin 2012 çok...

Kısacık ömrümde bir asır gibisin.. 

İzmir'siz bir ben düşünemezken, bırak git dedirttin...

Nasıl giderim.. Nasıl...

2012  Seni yaşanmamış ilan ediyorum..

Ve...

Geri sayımı başlatıyorum...