Defolu !

"Keske kızabilsem sana , keske nefret edebilsem .. 

Bunu cok isterdim ... 

Belki o zaman bu kadar icime islemezdin .. 

Bu denli sana küsmezdim .. 

Unutturdum belki de.. Silerdim.. "

Eski mazi koca bir hata olurdu kimbilir .. 

Yenilerini eklerken derdim ki, onlar hatalı onlar ise çoktan yaşanmış bitirmiş olduğun hatalılar..

Defolu bir pantolon gibi..

İnsanın bir yanı hep böyle değil mi ki ?

Bir yanımız hep hatalı.. Defolu..

Akıl ve kalp..

Akıl hep mantıklı, kalp hep hatalı..

"Aklımla degil kalbimle sevmisim .. 

Mantığım degil kalbim seçmiş seni .. 

Beklemişim yıllarca bana gelmeni.. "

Öylesine bir umutsuzluk icinde iken.. Vazgecmisken.. Çoktan unutmuşken..

O umudu, içime yeniden yerleştirmek icin gelmişsin.. 

Ve sanki ondanmış gidişin..

Belkide ondandır nefret edemeyişim.. Belkide silmek istemeyeşimdendir..

Yazamadıklarım, diyemediklerimdendir...

Koca bir sessizliğin ortasında bağdaş kurup sıralayamadıklarımdandır..

Dökülenlerin hesabının hiç kapanamamışlığıdır..

Rastlamaktır belki bir sokakta... Öyle uzun değil kısacık bakıştandır..

Benzetmektir herkesi tek bir kişiye..

Kimbilir ki !

Dünya küçük diyerek, susmaktır tek sebep..

Düş kurmayı sevmiş olmaktandır.. Olamaz mı ?

Hiç olamamışlar ve olmayacak olanlar.. Onlardan mı ?

Kimbilir ki ! 

Belkide sevmişimdir hata  yapmayı.. Defolu yaşamayı..

Bir yanım hep öyle kalsın istemişimdir ve öyle olsun demişimdir ki sevivermişimdir o defoyu..

Elime alıp saatlerce bakıp anlamadığım, üzerime giydiğimde farkettiğim o defoyu..

Defoluda yaşamayı bilmek gerek hayatta.. 

Hata değil belki fakat defo olmalı bir insanın hayatında.. Dibine kadar bilmeli..

Kimbilir ki !

S(b)en tabiki !