Bir Yalnızlığa İmza(mı) Bıraktım ..!

Bir anda biriyle nasıl olurda sevgili olunur..

Bir anda, biriyle bir ilişki içerisine nasıl girebiliyor herkes.. 

Nasıl çok çabuk "Can'ları, hayat'ları, herşey'leri, aşkım'ları" olabiliyor birbirlerinin..

Merak etmiyor değilim.. 

Eski kafalı olmamdan mı yoksa gerçekten birşeyler olabilmesi için ayrıca bir büyüsü olması gerektiğine kendimi çok fazla inandırmış olabileceğimden mi bende işe yaramıyor..

Bilemiyorum bir kaç gündür düşünüyorum.. 

Neden bu kadar yalnızım diye..

Neden yalnızlığı kendime mesken edindim..

Çevremde olmadığından değil tercihlerimi o yönde kullanamamdan, istememden..

"Böyle olmaz o işler işte" dememden...

Kimseye şans tanımıyor kestirip atıyorum..

Nasrettin Hoca gibi " ya tutarsa ! "  inancını neden yeşertemiyorum içimde..

Uzun bir vakit oldu yalnızlığımla bir başıma olalı.. Bir çok şeyi çoktan geride bıraktım, o defterdekileri raflara yerleştirdim..

Peki, neyi bekliyorum ?

Yapabilenler nasıl yapıyor ya benim gibi yapamayan var mı? arada bunuda merak ediyorum işte.. Bir yerlerde "Ben" gibi birileri var mı?.. 

Çünkü yakın çevremdeki tüm arkadaşlarım bu kategoride..

Garip tavırlara ve sabit fikirlere sahip olan kişi bir benim..

Evet mutlaka bir anda olmuyordur.. Bir bakış, bir dokunuş, hafızada yer etmiş bir kaç cümle.. Elbette etkilidir konuşulmuştur birçok şey ama bu bile benim için öyle az ki..

Az derken neyi az diye soruyorum kendime her defasında.. 

"Az işte be az.." 

Bana yetmiyor tüm bunlar.. Ben birini görmeden cümleleriyle sevebildiysem gene öyle sevebilirim.. Ama eksik birşey var işte.. Yada hala birşeyleri beklediğimden.. Beklenenler gelir diye değilmidir birçoğu kez gidemeyişler..

Bunun üzerine yazılıp çizilmez mi onca hikayeler, yazılar..

İşte insan bu yüzden yalnnızlık çeker.. Özler eskiyi çok özler... Gene öyle olsun der, yine öyle hissedeyim..

Yerine yenisi gelsin ama yolu tektir bir kere değişmez.. 

Ben gibi fazla zor ve kapalı biriyseniz eğer bildiğiniz tek bir yol vardır ve o yoldan asla sapamazsınız..

Fakat yeni şanslar, yeni yollar, yeni cümleleri keşfetmek gerek.. Başka yüreklere dokunmak için kapıları açmak şart..

Kapalı olan dünyanın dışında kalanları seyretmek değil onlara dokunmak gerek.. 

Gerekte gel bunu birde bana anlat...

Hep bile bile değilmidir yaptığımız herşey.. 

Yasak olduğunu bildiğimiz halde yaptığımız herşey kadar gerçek ve arzulanır bir duygu bu..

Razıyım arasıra bu yalnızlığa.. Ama bazen öyle bir oturuyor ki yüreğimin baş köşesine sökemiyorum o istemsiz arzuyu.. 

Yalnızlığı arzular insan bazen, bazen yalnız olmamayı..

Ne istediğimizin önemine varmıyoruz işte arsızlığımızla.. 

Arsızca istiyoruz hepsi olsun haytımızda..