Bra bra bra !!

Havanın insan üzerinde öyle bir etkisi var ki..

Öyle anlarda bir kuş kadar neşeli, öyle anlarda ise sanki celladınızla gezer gibi kasvetli olursunuz..

Böyle anlarda insanlar gelir aklıma.. 

Sadece kendim mi böyle hissederim yoksa benim deliliğimden kalma kırıntılarımı yaşadığımı düşünürüm..

Misal hava inanılmaz kasvetle ve hüzünle doluki..

Hoş bir tesadüfü yaşadağım hoş bir eski dost sohpeti, güzel yüzler görmem bile değiştirmedi içimdeki durgunluğu..

Yaşamın ucundan tutunamamış gibiyim sanki.. 

Boşluğa salmışım kendimi ve öylece asılı kalmışım sadece..

Zihinimin içi birbirine dolanmış vaziyetti şuan.. 

İki cümleyi bir araya getirebilmek için iki saniye düşünme süresi gerek.. 1-2 ...

Yetmedi.. 1-2.. 1-2.. 1-2.. 1-2..

Kaça kadar gider kimbilir... 

Hayatımda koruduğum değerlerimi kendim ezmiş iken.. Buna izin vermişken ben neden kafamın karmaşık olmaması için uğraşıyorum ki..

Bu düğümün içine kendimi atan ben kurtaramayan yine ben.. 

Böyle günlerde abuk sabuk şeyler düşünüyorum..

Soruyorum..  Soruyorum..  Soruyorum..  

En güzeli susmak... veyahut uyumak... Ama ne mümkün..