İNANMAYI KESMELİYİM...

Kalıcı olanlar adına...

Güzel bir müzik eşliğinde loş ışıkta odamda oturup ders çalışmak yerine uykum gelene kadar yazmabilmek adına...

Benim adına...

___

Bir kaç adım sadece.. 

Bir insanın hayatında bambaşka biri oluvermenizi sağlar... Bu kişi siz dahi olmasanız öyle bir inanırsınız ki, öyle bir inandırırsınız ki o olduğunuza, içerlerden bir yerde olmadığınızı inkar eden sesi duymaz olursunuz...

Arasıra hatırlarsınız esas benliğinizi..

Biraz kafanız karışır duraksar, bazende "o değilde" "ben buyum" diye anlatmaya çabalarsınız.. 

Size kimse inanmaz..

--Kendiniz bile inanmakta güçlük çekerken başkalarının inanması zaten saçma olurdu diymi... --

Öylece bırakıverirsiniz herşeyi...

Bazende iyidir olmadığınız biri gibi olmak... Daha  güçlü, daha katısnızdır... Daha rahat, daha umursamaz...

Gereksiz bir düşü yaşayan... Sonra onu yırtıp atacak kadar acımasızsınızdır... Acımazsınız kendinize... 

Düşlerinize inanmazsınız.. Yalandan riske girer ama aslında girmezsiniz.. Kendinizi kandırabilirsiniz işte böyle başka biri gibi olmak..< İnsan kendini kandırabilirmi ? >

Anlatsamda anlamazki zaten kimse...

Desem "ben buyum" ...

İnanmıyorlar... Dostlarım ve ailem dışında kimse inanmıyor "o değilde" "ben buyum" dediğimde...

 

İnsanların kaç tane maskesi vardır.. 

Ben benimkini hiç sayamadım...

Var olan ben dışında, var olmayan ben'ler ile savrulup gidiyorum bu denizde...

Sürekli değişen , kıyıya vururken beraberinde taşlarımı etrafa saçarak, köpük küpük olmuş sahilde ayak izlerimi silerek ilerliyorum... 

Güneş bazen yakar, upuzun saçlarımı savuran rüzgarda içimin ürpermesine neden olur... 

Yüzümde güneşin izleri, tenimde ılık bir esinti, savurduğum taşlarımın ayaklarımda bıraktığı acı ile yürürüm öylece.. 

Silinmiş ayak izlerimi teker teker yerleştirerek birer adım ötesine...

Kıyıya vurup silemeyeyim diye... Silemesinler diye... 

Takılıp kalmalı aklım tek bir noktada..

O zamana dek yürümeliyim kıyıya vuran köpükleri içinde...

Ben bileyim kimim, neyim, neciyim... Nereden geldim, nereye gitmek istemekteyim..

Uzun uzun seyretmeliyim yaşamımı.. Ufak adımlara geçene kadar uzunca bir süre bakabilmeliyim...

Ve İNANMAYI KESMELİYİM...

Ve HAYALSİZ, DÜŞSÜZ seyretmeliyim yaşamın kırıntıları arasından herkesi...

Ve BIRAKMALIYIM ... ... ...

Ağırlaşan göz kapaklarımı teslim etmeliyim bu gecede, tek alımlı ve süslü sessizliğe...

Uyku tatlıdır.. Bazen insanın ağzına bir kaşık bal çalar..

Bu gecede öyle yapsın.. 

Ama benim ki zencefilli, kokulu olsun bal'ım...

Huzula... Sağlıcakla kalın...

Mutlu, umutlu uykular dilerim...