Hani öyle bişey olur ki; tüm kapılar yüzünüze tek tek kapanır ve o büyük umutsuzluk denizine dalmışken nasıl olacak diye kara kara düşünüp iyice dipe batmış olduğunuz bir an, bir ışıkla herşey farklılaşmaya başlar ya... Biri kolunuzdan tutup çeker sizi boğulmadan..
İşte "O" çok garip birşey..
Nasıl , bu denli dengesiz bir çalkantı içinde olabilir insanın ruh hali...
Bazı günler deniz kızgın olur sert sert vurur kıyıya ya...
Ee birde tam aksi olduğu bir an vardır..
Durgun ve dalgın olur sular.. Dertli ve neşeli olup olmamak arasındadır hani..
Arada eser, yavaş yavaş vurur kıyıya ... Berrak olur bulanmışlığın aksine...
Her kıyıda farklılaşır dinginlik... Kıyıya vurdukça çoğalır pislik...
Bu tam bir tarif oldu sanırım..
"Ben" ile tanıştığıma tekrar memnun oldum..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder