"Gitmişmiydi" Dedim... "Hiç Gelmemişti" Oysa Dediler..

Ara sıra hiç anlamadığınız ve tanımadığınız bir tını ile bir kor oturur içininiz ta en ücra köşesine..

Gözleriniz dolar.. Derin bir nefes eşliğinde yutarsınız yine...

Vucudunuzdan yüzünüze doğru gelen ürperti üşüme ve istemsiz bir titreme ile deler geçer sizi ansızın..

Tanıdık bir koku gelir derinden.. Bi kaç cümle.. Bi kaç an..

Hani sarılmak derim ya hep "herşeyin başı sarılmak" , öyle birşey işte...

Sımsıkı sarılır insan o an'a.. Yeniden yaşanır gibi, ilk günkü gibi bir arzu ile.. 

Gözlerini açsa hissettiğin nefesi kokuyu yitirmekten korkarcasına.. 

Öyle sımsıkı işte..

Hayat ne tuhafdır oysa..

Biten herşeyin yerini yenisi için açarken anlamayız burnumuzun direğinin hala cayır cayır yandığının...

"Hayaller değilmiydi seni bana getiren..

Yoksa ben miydim seni hayal eden...

Görünüp kaybolan silüetinde ki gibi..

Uzanıp tutamadığım her zerre damlacıklardın oysaki..

Hayaller değilmiydi bendeki seni sen yapan..

Yoksa ben mi değiştirdim senli olan beni...

Bizli bir yaşama sığdıramadıklarımız mıydı uçup gidenler..

Geriye kalan bir avuç toz bulutunda gizliydi oysa.. Erişemeden uçup giden..

Hayaller değilmiydi elbet birgün derdirten..

Yoksa çok mu hayal kurdukta silinip gittiler...

Oysa biz hiç.. Sadece hiç..

Hiç hayal kuramadık ki.. "

Anlamını yitirip yeniden kazandıranlar vardır ya hani..

Hani onlar vardır ya...

Ellerinden tutup bambaşka bir huzurun içinde bulutlar eşliğinde o sahilde iken, ağzınıza bir parmak bal çalanlar var ya hani..

Gün gelir omuzlarınızdan tutup silkelerler uyanın diye ya hani..

Hani onlar her şey çok güzelken, mutluyken herşey çok gerçek gibiyken; uçurumun orta yerine salıverirler ya birden..

O an şaşar ya işte felek.. Hani  en yapmaz dediklerimiz... Hani o en kıymetlilerimiz...

Hani varlar ya..

Vardı(lar)..

Vardılar toz bulutunda öylece uzaklaşıp gittiler.. Gittiler ya hani..

Gidenler bırakır ya ardında yarım bir yaşam.. 

Yürekten başlar, göz pınarlarına ilerler.. Küçük bir damla ile buluşup süzülüp giderler.. 

Gidenler o hayale hiç gelmemiştiler..

"Gitmişmiydi" Dedim... "Hiç Gelmemişti" Oysa Dediler..

NE ÇEKTİK BE NE ÇEKTİK !!

Dostlarımın dertlerini dinlerken hiç pofladığımı üstüme kasvet çöktüğünü hatırlamıyorum çünkü onlar zaten anlatırken ki o kasvet üzerlerinde birde ben öyle olup onlara etki etmemem gerektiğini düşünür vede yaparım..Belkide istem dışı bir durumdur bilemiyorum.. 

Ruh halim hep pasif olma yönünde hareket ettiği için benimde böyle bir vakaa olmamam (ağlayan, zırlayan dert yanan) mümkün dahi değil.. Anlatamadan rahatlayamayanlardanım ben..

Anlatırımda ama düşünürüm ya sıkıyorsam karşımdakinide.. Ki bu hep böyledir.. İllaki sıkıyorum istemeden üzüntüme ortak edip onlarıda..

Havadan değil bu sefer ki kasvetim.. Yada başka bişi değil..

Hayat canımı sıkmaya başladı son günlerde..

Melankolik bir deliyim biliyorum ama neşem hep vardır..

Son günlerde bunu yitirdim ne yazıkki.. 

Günler geçektikçe herşey dahada can sıkmaya başladığında ne kadar "YALNIZ" olduğunuzu kavrar sonunda da hissiz bi şekilde abuk sabuk şeylerle kafa doldurup yanlızlıktaki siz ile uğraşır durursunuz.. İşte tam bu noktadayım bende !

Eskiden vurdun duymaz gereğinden fazla boşverciydim.. Anladım ki zaman geçtikçe yaşlanmaya başlıyor insan.. Ne var hayatı ile ilgili çevresinde toparlayıveriyor gereksiz bi yığın şeyi zihnine..

Fazla sorumlulukta bünyeye zarar bunuda not etmeli köşeye..

Ah o köşede durmasalar, eskisi gibi duracak köşe bulamadan deyimdeki gibi "bir kulağından girip diğer kulağından çıkıyor" şeklini uygasam belki daha az doktor kapısı aşındırırım ne dersiniz..

KOCA BİR POF ÇEKİYORUM !!