Dostlarımın dertlerini dinlerken hiç pofladığımı üstüme kasvet çöktüğünü hatırlamıyorum çünkü onlar zaten anlatırken ki o kasvet üzerlerinde birde ben öyle olup onlara etki etmemem gerektiğini düşünür vede yaparım..Belkide istem dışı bir durumdur bilemiyorum..
Ruh halim hep pasif olma yönünde hareket ettiği için benimde böyle bir vakaa olmamam (ağlayan, zırlayan dert yanan) mümkün dahi değil.. Anlatamadan rahatlayamayanlardanım ben..
Anlatırımda ama düşünürüm ya sıkıyorsam karşımdakinide.. Ki bu hep böyledir.. İllaki sıkıyorum istemeden üzüntüme ortak edip onlarıda..
Havadan değil bu sefer ki kasvetim.. Yada başka bişi değil..
Hayat canımı sıkmaya başladı son günlerde..
Melankolik bir deliyim biliyorum ama neşem hep vardır..
Son günlerde bunu yitirdim ne yazıkki..
Günler geçektikçe herşey dahada can sıkmaya başladığında ne kadar "YALNIZ" olduğunuzu kavrar sonunda da hissiz bi şekilde abuk sabuk şeylerle kafa doldurup yanlızlıktaki siz ile uğraşır durursunuz.. İşte tam bu noktadayım bende !
Eskiden vurdun duymaz gereğinden fazla boşverciydim.. Anladım ki zaman geçtikçe yaşlanmaya başlıyor insan.. Ne var hayatı ile ilgili çevresinde toparlayıveriyor gereksiz bi yığın şeyi zihnine..
Fazla sorumlulukta bünyeye zarar bunuda not etmeli köşeye..
Ah o köşede durmasalar, eskisi gibi duracak köşe bulamadan deyimdeki gibi "bir kulağından girip diğer kulağından çıkıyor" şeklini uygasam belki daha az doktor kapısı aşındırırım ne dersiniz..
KOCA BİR POF ÇEKİYORUM !!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder