Başlıktaki isteği istiyorum hatta hemen şimdi olsun istiyorum aslında..
Eskiden ne çok uçurtma görürdük gökyüzünde şimdilerde artık çocukların uçurtmnın ne olduğunu bildiklerine bile emin değilim..
Biz uçurtmalarımızı kendimiz yapardık.. Şimdilerde kırtasiyelerde satılıyor o dönemlerde de varmıydı anımsmıyorum fakat ama o renkli parlak jelatinlerle ne güzelde yapardık..
Çocuktum daha abimle saatlerce uğraşırdık.. Ameliyat yapar gibi direktifler verirdi onun başında dikelirken ben..
"Makas... "
"Kısa bant... "
"Biraz uzun ver bantı..."
"Parmağını yapıştırma ama bantın yapışkanlığı gidiyo tutmuyo bak gördün mü.. Böyle yapıcan işte.."
"Tutsana şu çıtanın ucundan sımkısı.. Sakın sallama..."
"Elleme onlara şimdi yırtıcaaaannn.."
Biraz hararetli geçerdi o anlarımız.. Ee abi sonuçta küçük olanda ben olunca hali ile o yapar bende dahil olayım diye her dediğine kafa sallardım.. - Tabiii işime gelenlere. =) -
Bunlar bitince harika bir uçutmamız olurdu.. Ama hiç uçurduğumu anımsamam çocukluğumda abim kendine abiydi hep o sebepten sanırım.. :) Küçüğüm ya fasülyedendim sadece izlerdim..
Bugünkü İzmir'imin havasında da tam bu var; "hadi uçurtma uçuralım" upuzun kuyruğu olan o uçurtmayı, avazım çıktığı kadar attığım çığlıklar eşliğinde yüzümde kocaman bir aptal gülümsemeyle boynum ağrıyana kadar önce uçmasını seyretmek hatta fotoğraflamak ve ipini tutup uçurmak istiyorum..
Bu bir neşedir aslında...
Geçmişi özlemektir belkide...
Çocuk olmayı istemektir...
Ya yok hayır ! Hiçbiri değil..
Sadece uçuşunu görmek istiyorum.. Onun gibi uçamadığım için..
Gökteki rüzgarı göğüsleyemediğim için..
Madem ben yapamıyorum bunu uçurtmam yapsın diye..
Posta güvercinleri gibi salıversem mesaj iletebilirler mi ki kilometrelerce uzaklaranın düşünü resmetmek için..
Hepsi bu sadece masumca bir istek..
Hadi hep beraber uçursak ya..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder