B O Ş !

Boş boş yazmaktan hoşlanıyorum.. 

Korkarım buna alışıp günlük hayatımda da boş konuşan birine dönüşeceğim..

Olsun en azından hala düşünebiliyorum.. 

Düşüncelerim üzerine çene çalıp boş boş konuşup yazabiliyorum..

Mesela şimdi aralanmış olan pencereden içeri giren o tokat gibi rüzgarın hesap makinesinide beraberiyle kağıtları darma duman edişiyle ilgili saçma sapan gülen ben bunu yazıyorum..

İçimde endişe var bir yığın bunu yazarken.. Çok saçma ki ! 

Kime ne yani, çatıdan, pencere aralığından duyulan rüzgarın sesinin içeme yerleştirdiği bu endişesinden dimi ya.

Bir insan rüzgardan neden korkar hiç anlamam.. 

Şu an bunu irdelemek için dışarı çıkıp düşünmek gerek o rüzgarda.. 

Yok almayayım ben böyle iyiyim..

Pencereyide kapadım zaten fazlası bana zarar.. :)

Dışarda oluşan toz bulutu, çatının o tok dolu dolu dangur dungur sesi yetip artıyo bana en iyi kuzu kuzu radyodaki şarkıya eşlik edip işime bakmak...

-La la laa laaaa ! 

Duymuyorum demek istesemde nafile..

Napalım artık bugünde böyle, rüzgar ese dursun bende yavaştan tüyeyim..

Hoş bir gün dilerim... :)