Her gece aklımda sabahlıyorsunuz, sahi siz ne iş yapıyorsunuz?

Her gece aklımda sabahlıyorsunuz, sahi siz ne iş yapıyorsunuz?

Hiç !!!

Hiç
-
Bir insani unutmak, bir insandan vazgeçmek, bir insani hayatindan sonsuza kadar çikartmak zorunda kaldin mi hiç? 
Hani ölmüs gibi, hani uzatsan da elini tutamayacagini bilmek gibi, her an kapindan içeri gülümseyerek girecegini bekleyip ama aslinda hiç gelemeyecegini de bilmen gibi.
Ne zor sey degil mi ölmedigini bilmek , ama ölmüs gibi ulasilmaz olmasi artik o insanin sana, ne kadar katlanilmaz bir gerçek degil mi sen hala bu kadar sevgili iken? 
Özlemek, bu kadar özlemek, etini kemigini yakarcasina özlemek... çok kötü degil mi? 
Bu kadar özleyip onu görememek, ona dokunamamak, onu isitememek , artik sonunun "Pi" hali degil mi? 
Biliyorsun degil mi? 
Ne kadar umutsuz bir arayistir o, kalabalik caddede geçen binlerce yüze bakmak belki bir kez daha görebilmek için o yüzü, belki biraz önce geçti bu kaldirimdan diye düsünmek, belki su an arkamda yürüyen insanlarin içinde bir yerde demek, belki su an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yasamak ne zordur degil mi? 
Ne kadar eritir insani farketmeden. Sende biliyorsun degil mi bunlari.? 
Bir sinema koltugunda sende iki kisi gibi oturdun mu hiç? 
Hiç iki kisi gibi zevk aldin mi bir konserden yalniz basina. 
Güzel bir kafe kesfettiginde, güzel bir film seyrettiginde, güzel bir sarki dinlediginde güzellikleri oraninda eksik kaldiklarini hissettin mi paylasamadigin için onunla. 
Bir barin kalabaliginda hiç yarim vücudunla sallandin mi ortada? 
Hiç iki kisilik beyninle yarim insan olabildin mi? 
Baktiginda aynana sadece yüzünün bir yarisini gördügün oldu mu hiç? 
Sana hayatindaki en büyük yoksunlugu yasatandan nefret edemedigin zamanlar oldu mu hiç? Gözünün içine baka baka kolunu bacagini kesen bir insanin yüzüne sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildigin zamanlaroldu mu hiç? 
Hayatta inandigin bütün degerlerini altüst eden birisine ask siirleri yazabildin mi? 
Onu içinde korumanin seni yok etmek oldugu zamanlara feda oldun mu hiç? 
İçinde aglayan çocuga umut sarkilari söyleyemedigin, özlemini, susuzlugunu, açligini gideremedigin zamanlar oldu mu hiç? 
Kanayan yarasini gördügün ama merhem olamadigin zamanlar. 
Gücünün, hani o tanrisal gücünün bir çocugun aglamasini susturamayacak kadar oldugunu gördügün zamanlar oldu mu hiç?
Hiiiiiiiç.... Hiiç... hiç... bir hiç...

Can Dündar

Mutlu olmak bazen, mutsuzlukla geliyor.. Ama hiç gitmiyor..

Yalnız olmanın en buyuk getirisi mutsuzluk ..

Yalnız insanlarin kendi mutlu dünyalarına birini ekledikten sonra ki hayal kırıklığı ise sanıyorum ki bu mutsuzluktan daha kırıcı ve üzücü ..

Keske büyüleseydi dünya beni her adım da.. Keske büyümeden önceki gibi olabilseydi o büyülü Dünya'm ..

Keske hiç tanmasaydım o Dünya'yi ..

Keşkeler ile dömüyorki çark .. Hep keske ve keske .. Şarkısı bile vardı dımı komik cok komik ..

Hayat yapıyor muzipligini hep.. Hiç kaçırmıyor ..

Gecmis dibe kadar batmış, gelecek dipsiz bir uçurum .. Dilsiz sağır ..

Her adım, her gün olamamisliklara gebe ..

Her gecen gün şaşırıyorum gördüklerim ve duyduklarıma .. Ve yaptıklarıma ..

Keşkelerim olmasın derim hep .. Ama artık yok öyle ..

Olacak bir insanın keşkeleri olacak ki unutmayacak dibine kadar batacak ..

Yetmez.. Hiç yetmedi ki ..

Sadece uyumak istiyorum .. Uzun uzun ..

Gözlerimi hiç açmadan, duymak istemiyorum kulagimdaki müziğimden başka..

Yalnız mutsuz ama mutlu hayatımı ben geri istiyorum ..

...