Mutlu Yıllar..

Ne yaptım diye düşünmez insan neden diye sorar.. 

Ama yanlış bu..

Neden değil doğru soru ne yaptım olacaktır.. 

Hiç bir zaman olanları değiştirmezsiniz.. Olan olmuş kırılanlar çoktan saçılmıştır.. 

Mümkün mü eskisi gibi olması bir daha .. 

Olsaydı böyle olmazdı..

Insan ne yaparsa kendine yapar..

İyide kötüde.. 

Şimdi mutlu yıllar .. 

Korkuyu Beklerken

Düşlemeyi bıraktım.
Bağırmayı da.
Ağlamayı da bıraktım.
Sigarayı bırakamadım.
Okumayı bıraktım.
Düşünmeyi bırakamadım.
Uyumayı unuttum, yıkanmayı, kedilerimi sevmeyi, yemek yemeyi de..
Zaten mutfak leş gibi, izmaritlerle dolu tabaklar, saçlarımı kazıttım..
Kimseyle konuşacak birşeyim kalmadı..
Bekliyorum… 

Oğuz Atay-Korkuyu Beklerken

Evvel Zaman içinde Kalan Kalbur Saman içine Sıkışan Bir Mutluluk Varmış..

Evvel Zaman içinde Kalan Kalbur Saman içine Sıkışan Bir Mutluluk Varmış..


Çok mu ayıp hala mutluluk istemek?
Neyse..
Zaten hiç halim yok.

Özlemek Suç, Sarılmak Müebbet Olmalı..

Özlemek suç kabul edilmeli demiştim diymi vakti zamanında..
Birine sarılıp onun kokusuna karışmakta suç olmalı bunu dedim mi peki hiç?
Sarılmalı ama sımsıkı, birgün gidecekmiş gibi birgün ölecekmişim gibi, bir gün hiç olmamışız gibi... 
Sımsıkı..
İşte bu yüzden özlemek suç olmalı... 
En büyük suç...

Filmler Bile Hazır Değil Aslında O'Ana..

Zamanı iyi değerlendiremediğimizden aslında tüm mutsuzluklarımız..

Saçıp döküyorum etrafa sonra elimde koca bir boşluk kalıyor.. 

İyide herşeye rağman mutlu olmak mümkün olsaydı zamansızlıkların içinde kaybolmazmıydı yine..

Hiç Poliyannacı olamadım.. Çocukluğumdan beride hiç sevmediğim bir çizgi kahramandır..

Neden bilmem ama ayrı bir antipatik gelir bana.. 

Herşeye pozitif bakan biri gerçek olamaz ondan çizgi kahraman zaten...

Hayal ürünü bile olsa çok sıcak bakamıyorum işte..

Madalyonun hep ikinci yüzü çevrili olmalı... 

Hayallerle, düşlerle yürümüyor işte hiçbirşey...

Küçük bir tesadüf, o anki bir şans anı sadece filmlerde...

Öyle değil mi...

Saç kestirme zamanı gelmiş bellii... 

Y a y ı n .. =)

Günlerdir bi keyifle yazı yazamadım.. Bir türlü yazdırmadılar yığınlarca taslak oluştu gene..
Ondan bu kısa olsun dedim..
Aralık ayının ilk yazısı...
Günaydınlar olsun... 
İşte bu kadarcıktı...
Sağlıcakla... =)

Herşey Yağmurdan...

Hani bir deyim var ya; "Kuş misali" diye...

Hepimiz öyleyiz bugün burada yarın başka bir yerde ... 

Ben bunu sadece bir yerden bir yere gitmek ile eşleştirmiyorum.. Her şeyin bir diğer anlamı vardır ya heh işte tam orasından tutuyorum..

Dönüp baktığında o yandan hala bi yere gidememişim onu görüyorum..

Bazı kapıları aralamışım kimilerini hiç zorlamamışım bile..

Ne istiyorsun diye sorduklarında klasik bir cevabım vardır benim "Bilmiyorum" ..

İnsan ne istediğini bilmez mi hiç..  Helede benim gibi 27 yaşına ip atmışken..

Tam da 26 senedir nefes alıyorum ve bir günden bir güne ne istediğimi yada nereye gitmem gerektiğini bilmedim..

İdealist biri olmadığımdan değil aslında cesaretim olmadığından buda aşikar fakat bazen durduramadığım keşkelerim olmaya başladı...

Halbuki bi zamanlar nede azlardı... Bir bir çoğalıyorlar.. 

Tek tek boşluklar ve çatlaklar oluşmaya başladı..

En kötüsüde kanıyorlar.. Yada aralarından sızan bişeyler var..

Oluk oluk akıyor gibi..

Bi cinayet filmini anlatır gibi oldu bu cümlelerde ama nasıl tabir etmem gerektiği bilmiyorum...

Yani öyle işte.. Ne uzadım ne kısaldım.. Ama yaşım ilerliyor... Geride bir yığın zaman bırakmışım...

Öyle işte... Yağmurdandır yağmurdan...