Ben, Sen, Biz.. Herşey...

Bu gece bir terar yaptım kendime doğru...

Yazdım ya hani uzunca bir "hakkımda" yazısı.. Orada dedim ki bu blog ben.. Hemde gerçekten yani reel hayatta olandan çok daha ben..

Tekrar gördüm.. Tekrar yaşadım o anki satırlarla buluşturduğum duygularımı.. İçime koca bir yumru oturdu, gölzerime bir damla yerleşti...

İnanırmısınız bilmem fakat o an yazarken dinlediğim şarkıları bile hatırladım..

Listemden yine onları açtım... Yine okurken onları dinledim.. Uzun uzun böyle.. Defalarca, sıkılmadan yılmadan...

Biraz şaşkın biraz buruktum işte bu gece.. İnsan gerçekten "unuttum demek için yaşıyormuş" bunu anladım..

Komik.. 

Bir kaç saat önce gördüğüm bir karikatürdeki gibi.. Kadın adama sana herşeyi unutturacağım diyor, adamın masasında hafıza ve zeka plaketleri ile dolu...

Hepimiz öyle değilmiyiz ki.. Yeri geldiğinde unuturuz elbet ama unutmama konusunda da madalyalarımız vardır her daim...

Gelde unut...

Gelde sil..

Gelde bitir..

Aslında yazacak çok şey var.. Yazmak için beni iteleyen ama bi yandan da okumaya devam etmem gerektiğini söyleyen duygularım var..

Bu gece duygularım ağır bassın.. Buna izin vermem gerek ara sıra..

Fark ettim.. 
Ara sıraları çok sıralar olmuşum hayatımdaki raflara.. Hep ulaşabileceğim yerdeler.. Umut ve güvende öyle...

Gün ve diğer günler arasında olan tek farkımsa "HİÇ"liğim..

2013 benim senem ol sen bunu canı gönülden dilemişim ben..

Mutlu çok çok mutlu bir uykunuz olsun...

Kendi filminizin baş kahramanı olma vakti size .. Bana ise; nostalji...