Aklım, kalbim ve tüm bedenim öyle yorgun ki.. Hani böyle saatlerce uyusam doyamaz o anki dinginliğe.. < Bahar yorgunluğudur der anneme desem.. Ah! Annem bir bilsen..! >
Bugün içinde bir cümle ayırıyorum kendime.. Duvarıma kazıyorum..
"Gelir geçer herşey.. Birgün gider herkes.. Seni bırakmayan tek şey baktığın yerdeki "SEN" .. Yani "BEN" .."
Olduğum gibimiyim..
Peki, değişen ben değiştiğim gibimiyim..?
Hala "O" ben oradamı ?
Hani bitti ya bu kış.. Yine geldi ya bir bahar daha.. Kendimi o kışta bırakıpta mı geldim buralara..?
Kabuk mu değiştirdim ?
Her sene dermiyim yine işte bugün gitti diye..
O gün böyleydim ben, o gün son kez sarıldım.. Ogün veda etmedim sadece dönüp gittim diye...
Son öpüş son bir gülüş hatıra düşer mi yine..
Adım attığım bir yol, kurduğum bir cümle.. Hani demiştin ya böyle.. Söylemiştim ben sana diye..
Bunu yaptım dermiyim ?
Geçiyormuş, geçebiliyormuş.. Ama hiç bitmiyormuş..
Yine korkmuyorum, yine haddinden fazla umursuyorum... Güveniyorum..
Seviyorum bir sürü şeyi, senli bizli sensizliği..
Sessizliği.. Sessizliğin içindeki sesleri..
Geçiyormuş.. Gidiyormuş..
Korkutan tek şeyse ..
Neyse.
Burada kalsın iki (..) nokta ile ucu açık...
Hep yaptığım gibi..
Fazla melankoli sabah sabah kanı hızlandırır belkide.. İsteksizlik yapması yanında başka bir yan etkisi yok..
Bahar geldi, İzmir'im güler yüzünü benden hiç esirgemedi..
Bugüne yakışansa "Mutluluktur."
Hadi gülümseyelim hep birlikte..
Mutlu bir cuma olsun yarın son iş günüm ve muhtemelen de kışa vedam olacak.. Ve sanıyorum ki saat uygulamamız önümüzdeki hafta yürülüğe girecek ve ben 6 koca bir yaz ayında cumartesileri özgür olacağım.. :)
Beni keyiflenediren en güzel şeyde bu şuan... :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder