Umut yok ki !!

Bu gece uyumak istemiyorum nedense.. 

Uykusuz gecelerime istemli bir uykusuz gece ekleme arzusu ile dolu içim.. 

Uyumayıp ne yapacağım peki ? 

Baş ucumda bitirilmeyi bekleyen 3 kitabım var.. Aylardır bir sayfa dahi okuyamadım doğru dürüst.. 

Aklım, düşüncelerim başka yerdeymiş gibi defalarca baksamda o satırlara  gitmiyor bir noktadan sonra..

Aklım, kalbim ne istiyorsunuz benden ? Ne alıp veremediğiniz var şu zavallı "benden" ?

Nerede neyi yitirdiniz de bende arıyorsunuz bitmişlikleri..

Değer mi peşine düşmeye ? 

Umut yok ki !!

Rahat verin bende ki ben'e .. Durulmaya, berraklaşmaya ihtiyacım var en saf haline dönene kadar...

Akıntıya kapılmaya, kendimi teslim etmeye ihtiyacım var huzur nehrinde...

Derin soluklar almalıyım, uzun uzun bakabilmeliyim göğe... 

Gecenin zifiri karanlığında Ay Işığı ile aydınlanıp, bulmalıyım Kuzey Yıldızını..

"Bir zamanlar aşık ama hasret çeken bir gönül,
Her gece deniz kıyısında atarmış.
Ay ışık tutarmış, dalgalar şarkı söylermiş.
Bir gece o aşık uzanmış gökyüzüne bir yıldız tutmuş.
Tutup göğsüne koymuş.
Bir öpücük kondurup salıvermiş sonra.
Yıldız kaymış kaymış ve geldiği yere konmuş.
Aşkla, hasretle dolan yıldız öyle bir parlamış ki
O geceden sonra bu yıldız yol gösteren olmuş."

Veda etmeliyim eskileri dizerken rafa.. Tozlanmalılar, yıllanmalılar ki anlamını yitirmesinler, bendeki "ben" ile kalıp bitip gitsinler...

Temizlik yok. Silgi yok. Karalamak yok.

Sadece kalın yapraklar ve silinmeye yüz tutmuş sayfalar var..

Umut yok !! Yok çünkü !!

Ne sen için, ne ben için..

Nede gökteki kuzey yıldızı için..

Yön şaşmış, kuşlar yiyip bitirmiş ekmek kırıntılarını.. 

Hiç olmadı ki "UMUT" hiç..

İşte yine koca bir hiç...

Varmı daha ötesi.. Bulan beri değil lütfen geri dursun benden ileri...